Prędkościomierz (lotnictwo)
Z Wikipedii
Prędkościomierze używane w lotnictwie, określają prędkość statku powietrznego poprzez pomiar ciśnienia dynamicznego (ciśnienia strug powietrza napływającego na samolot).
[edytuj] Zasada działania
W celu określenia ciśnienia dynamicznego, należy od ciśnienia całkowitego odjąć ciśnienie statyczne (ciśnienie nieruchomego powietrza na danej wysokości). Dlatego też, prędkościomierz taki jest w istocie manometrem różnicowym wskazującym różnicę pomiędzy ciśnieniem całkowitym, a ciśnieniem statycznym.
Prędkościomierze wyskalowane są w km/h lub węzłach. Źródłem ciśnienia całkowitego jest rurka Pitota (bądź rurka Prandtla (Pitota-Prandtla)) lub dysza Venturiego. Źródłem ciśnienia statycznego mogą być otwory po bokach kadłuba (dajniki ciśnienia statycznego), bądź może być ono pobierane, obok ciśnienia całkowitego, z rurki Prandtla.
[edytuj] Budowa prędkościomierza
Ciśnienie statyczne jest doprowadzone do obudowy przyrządu, ciśnienie całkowite do puszki membranowej (puszki różnicowej) w jego wnętrzu. Zmiana prędkości powietrznej samolotu powoduje zmianę ciśnienia dynamicznego, które odkształca puszkę membranową powodując ruch wskazówki prędkościomierza (wskazanie prędkości).
[edytuj] Zobacz też
- rodzaje prędkości powietrznych
- wariometr
- wysokościomierz
- ciśnienie statyczne
- ciśnienie dynamiczne
- ciśnienie całkowite