Pimen (patriarcha Moskwy)

Z Wikipedii

Pimen, właściwie Sergiusz Michajłowicz Izwiekow, (ur. 23 lipca 1910 r.w Bogorodsku, zm. 3 maja 1990 w Moskwie) - czternasty prawosławny patriarcha Moskwy i Wszechrusi, powołany na to stanowisko 3 czerwca 1971 roku.

Od 1927 roku mnich. W 1931 roku otrzymał święcenia diakońskie, a rok później wyższe święcenia kapłańskie. W latach 1945-1946 pełni posługę kapłańską w Soborze Błagowieszczeńskim w mieście Muroma, następnie skierowany do pracy duszpasterskiej w monasterze św. proroka Eliasza w Odessie. W 1950 roku zostaje archimandrytą i namiestnikiem monasteru Pskowo-Peczorskiego. Od 1954 roku namiestnik Ławry św. Trójcy w Siergijew-Posadzie. Od 1957 biskup Bałtski, poźniej Dmitrowski. W 1961 roku zostaje arcybiskupem Tulskim i Bielewskim, a następnie metropolitą Leningradzkim i Ładoskim. Od 1963 roku metropolita Kruticki i Kołomieński. Po śmierci patriarchy Aleksego I był w latach 1970-1971 locum tenens patriarszego tronu. 2 czerwca 1971 roku Sobór Biskupów wybrał go na kolejnego patriarchę Moskwy i Wszechrusi. Jego intronizacja odbyła się dzień później.

Pimen prowadził ostrożną politykę wobec władz komunistycznych. Najważniejsze momenty jego posługi to zdjęcie klątwy z Kościoła staroobrzędowców (1971), obchody tysiąclecia chrztu Rusi w 1988 roku, kanonizacja patriarchy Tichona (1989). Od połowy lat osiemdziesiątych ciężko chory Pimen stopniowo wycofuje się z zarządzania Cerkwią. Zmarł 3 maja 1990 roku. Pochowany został trzy dni później w krypcie Soboru Zaśnięcia Matki Bożej w Ławrze Świętej Trójcy w Siergijew-Posadzie, obok swojego poprzednika patriarchy Aleksego I.

Następcą patriarchy Pimena został Aleksy II.