Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Raciborzu

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).


Parafia Rzymskokatolicka Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Raciborzu
kościół pw. Wniebowzięcia NMP
Parafia	Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Miejscowość	Racibórz
Adres	ul. Mickiewicza 8 47-400 Racibórz
Liczebność	12413
Proboszcz	ks. Ginter Kurowski
Duszpasterze	ks. Wojciech Wąchała, ks. Józef Zura, ks. Mariusz Kleman, ks. Krzysztof Maciejak
Odpust parafialny	15 sierpnia – Wniebowzięcia NMP
Nabożeństwa - niedziela	6:00, 7:00 (w szpitalu), 7:30, 9:00, 10:00 (Zakład Poprawczy), 10:30, 12:00, 14:00, 19:00; w kościele pw. św. Jakuba: 9:00 (w jęz. niem.), 10:15, 11:30.

Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny – najstarsza raciborska parafia powstała przed 1246 rokiem, która swym zasięgiem obejmuje centrum miasta, należąca do dekanatu raciborskiego leżącego w diecezji opolskiej.

Spis treści

1 Historia
2 Kościół pw. Wniebowzięcia NMP
- 2.1 Położenie
- 2.2 Historia
3 Kościół pw. św. Jakuba Starszego
4 Kościół pw. Ducha Świętego
5 Proboszczowie
6 Zobacz też

[edytuj] Historia

Miasto zostało wzmiankowane w 1217 roku jako założone na prawie polskim przez księcia opolskiego Kazimierza. Przed 1246 rokiem prawdopodobnie otrzymało prawo niemieckie wraz z kościołem parafialnym. Pierwszy proboszcz znany imiennie pojawił się w 1286 roku, a w 1416 roku przeniosła się tutaj kapituła kolegiacka, która dotychczas znajdowała się na zamku przy kaplicy św. Tomasza Kantuaryjskiego.

[edytuj] Kościół pw. Wniebowzięcia NMP

[edytuj] Położenie

Kościół mieści się w południowym narożu rynku, gdzie zbiegają się ulice Mickiewicza i Nowa.

[edytuj] Historia

Kościół według tradycji XVI-wiecznej pochodzi z początków XII wieku, a ufundowali go mieszkanie raciborscy. Budowla zachowała swój obecny kształt od czasu gruntownej przebudowy po pożarze w 1300 roku, a z tego okresu zachowała się główna bryła tworząca trójprzęsłową nawę w stylu gotyckim z zachowanym w prezbiterium sklepieniu krzyżowo-żebrowym. Wnętrze posiada wysmukłe proporcje dodatkowo podkreślone przez ostrołukowe otwory okienne z bogatymi maswerkami i laskowaniami. Oprócz tego kościół wielokrotnie ulegał zniszczeniu w wyniku wojen i pożarów, m.in.: w 1241 r., 1426 r., 1546 r., 1643 r., 1774, a szczególne zniszczenie przyniosła II wojna światowa w 1945 roku, kiedy to został zniszczony dach, hełm wieży i wnętrze wraz z tzw. polską kaplicą, gdzie znajdował się sarkofag świętobliwej Ofki, który został przeniesiony w 1819 roku z dawnego kościoła dominikanek. Kościół został odbudowany w latach 1948-1959. Kościół jest w stylu gotyckim, lecz był wielokrotnie przekształcany.

kościół pw. św. Jakuba Starszego

[edytuj] Kościół pw. św. Jakuba Starszego

Oprócz kościoła pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny na terenie parafii znajduję się też kościół pw. św. Jakuba Starszego. Świątynia ta związana jest z klasztorem Dominikanów, który mieścił się na dzisiejszym placu Targowym. Obecna zakrystia stanowi część krużganka klasztornego. W latach 20. XIX wieku podczas sekularyzacja klasztor rozebrano. Zręby kościoła wskazują na pochodzenie z XIII wieku. Obecny układ architektoniczny powstał około 1655 roku w wyniku odbudowy po pożarze z 1637 roku. Data odbudowy wraz z herbem Odrowążów, z których wywodzą się śląscy dominikanie – św. Jacek i błogosławiony Czesław widnieją na kamiennej ościeżnicy drzwi prowadzących od północnej strony na chór. W wyniku sekularyzacji, w latach 20. XIX wieku kościół miał być rozebrany, lecz nie dokonano tego dzięki zabiegom ówczesnego proboszcza Jana Nepomucena Zolondka. Natomiast na mocy postanowień z 1811 roku kościół dominikański (ta nazwa jest używana do dziś) był przeznaczony do odprawiania nabożeństw w języku polskim. Podczas II wojny światowej w 1945 roku, w wyniku pożaru spalił się dach i ołtarz główny, mocno ucierpiało również sklepienie w prezbiterium. Odbudowa kościoła odbyła się w latach 1945-1947.

kościół pw. Świętego Ducha

[edytuj] Kościół pw. Ducha Świętego

Kościół pw. Ducha Świętego – były kościół i klasztor sióstr zakonnych – Dominikanek, konsekracji dokonał biskup Nanker w 1335 roku, sekularyzacji natomiast dokonano w 1810 roku, przy czym klasztor przekształcono na Królewsko-Ewangelickie Gimnazjum (obecnie Zespół Szkół Ekonomicznych), a kościół do początku XX wieku przekształcono na zbór ewangelicki, a następnie na muzeum miejskie.