Obrona Pirca

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Obrona Pirca

Obrona Pirca - otwarcie szachowe charakteryzujące się posunięciami (w notacji algebraicznej):

1.e4 d6

2.d4 Sf6

Nazwa pochodzi od nazwiska jugosłowiańskiego arcymistrza Vasji Pirca. Otwarcie jest nazywane również obroną jugosłowiańską lub obroną Ufimcewa (także Pirca-Ufimcewa). Charakterystyczne dla podstawowych wariantów jest królewskie fianchetto czarnych, podobnie jak w obronie Robatscha (1.e4 g6). Te dwa otwarcia są bardzo do siebie podobne i często dochodzi do transpozycji pomiędzy nimi. Obrona Pirca, rzadko grana od początku XX wieku, zyskała znaczną popularność w latach pięćdziesiątych ubiegłego stulecia. Chętnie stosowali ją, między innymi, Borislav Ivkov i Eugenio Torre. Obecnie za ekspertów tego otwarcia uważa się Jana Timmana i Zuraba Azmajparaszwilego.

Ideą otwarcia jest odłożenie w czasie walki o centrum i przygotowanie przez czarne kontrataku. Czarne pozwalają białym pionom zająć centralne pola e4, d4 i stosują fianchetto czarnopolowego gońca w celu zwiększenia nacisku na pole d4. Białe mają do wyboru kilka planów. Mogą uformować duże centrum pionami d4, e4 i f4, z możliwością dokonania przełomu w centrum lub ataku na skrzydle królewskim (atak austriacki). Ruch f3, charakterystyczny dla wariantu o nazwie "atak 150", odbiera pole g4 czarnemu skoczkowi i przygotowuje marsz piona g. Dość agresywne są również warianty: chiński i Mariottiego. Nieco spokojniejszy wariant Swiesznikowa w wykonaniu białych opiera się na wykonaniu przez nie fianchetta na skrzydle królewskim. W wariantach klasycznych białe wspierają figurami swoje centralne piony, usiłując jak najdłużej zachować skrępowaną pozycję czarnych.

Obrona Pirca jest debiutem półotwartym. W klasyfikacji encyklopedii otwarć szachowych jest oznaczona kodami ECO B07 - B09.