Obłok Magellana (Lem)

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Obłok Magellana - powieść science-fiction autorstwa Stanisława Lema wydana po raz pierwszy w 1956 roku. Jej głównymi motywami są trudności z psychicznym wytrzymaniem trudów podróży kosmicznej oraz próby porozumienia się z obcą cywilizacją.

Uwaga: W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.

W książce opisana jest pierwsza wyprawa międzygwiezdna do układu Alfa Centauri. Akcja dzieje się w przyszłości odległej o około 1000 lat. Na Ziemi panuje ogólnoświatowy komunizm. Podróż olbrzymim statkiem kosmicznym zdolnym pomieścić tysiące ludzi trwa ponad 8 lat w jedną stronę. W trakcie podróży pasażerowie zmagają się głównie ze swoją psychiką, ponieważ przebywają nieustannie w zamkniętym pojeździe pędzącym z połową prędkości światła, otoczeni jedynie próźnią. Po przybyciu na miejsce okazuje się, że wcześniej dotarła tam stara stacja kosmiczna, która opuściła orbitę Ziemi pod koniec XX wieku. Była to kosmiczna baza amerykańskich rakiet atomowych. Załoga postanawia zniszczyć broń wraz ze stacją. Następnie odkrywcy wysyłają na pobliską planetę zwiad w postaci kilku wahadłowców. Pojazdy zostają jednak uznane przez mieszkańców Alfa Centauri za broń i zostają zniszczone z powodu podobieństwa do rakiet z bombami ze starej stacji kosmicznej. Do eskalacji konfliktu jednak nie dochodzi.

Narratorem jest lekarz, uczestnik wyprawy. Samotnik i egoista, wspinacz, maratończyk dojrzewa emocjonalnie w trakcie wieloletniej podróży odkrywając ponadczasową wartość miłości i przyjaźni.

Ponieważ cybernetyka była w ówczesnej Polsce źle widziana przez władze jako nauka imperialistyczna, Lem nazwał ją na potrzeby Obłoku... "mechaneurystyką".