Moduł Younga
Z Wikipedii
| Materiał | Moduł Younga (E) GPa |
|---|---|
| guma | 0,01-0,10 |
| Polietylen (LDPE) | 0,2 |
| Polipropylen (PP) | 1,5-2,0 |
| Osłonka wirusa | 1-3 |
| Poli(tereftalan etylenu) (PET) | 2,0-2,5 |
| Polistyren (PS) | 3,0-3,5 |
| Nylon | 2-4 |
| Drewno dębowe (wzdłuż włókien) |
11 |
| Beton wysokiej wytrzymałości (ściskany) |
30 |
| Magnez (Mg) | 45 |
| Stop glinu (aluminium) (Al) | 69 |
| Szkło (SiO2, Na2CO3, CaCO3) |
72 |
| Mosiądz (Cu, Zn) i Brąz (Cu, Sn) |
103-124 |
| Tytan (Ti) | 105-120 |
| Kompozyt z włókna węglowego |
150 |
| Żelazo kute i stal | 190-210 |
| Wolfram (W) | 400-410 |
| Węglik krzemu (SiC) | 450 |
| Węglik tytanu (WC) | 450-650 |
| Nanorurka[1] | >1 000 |
| Diament (C) | 1 050-1 200 |
Moduł Younga (E) inaczej moduł odkształcalności liniowej albo moduł sprężystości podłużnej. Wielkość uzależniająca odkształcenie liniowe ε materiału od naprężenia σ jakie w nim występuje.
Jednostką modułu Younga jest paskal. Jest to wielkość określająca sprężystość materiału.
Moduł Younga jest hipotetycznym naprężeniem, które wystąpiłoby przy dwukrotnym wydłużeniu próbki materiału, przy założeniu, że jej przekrój nie ulegnie zmianie (założenie to spełnione jest dla hipotetycznego materiału o współczynniku Poissona υ=0).
W przypadku materiału izotropowego znane są zależności modułu Younga z innymi stałymi materiałowymi:
gdzie: G - moduł Kirchoffa, υ - współczynnik Poissona, B - moduł Helmholtza, λ i μ - stałe Lamégo
