Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 1988

Z Wikipedii

Decyzją Komitetu Wykonawczego UEFA z dnia 15 marca 1985 roku ósme finały Mistrzostw Europy w piłce nożnej odbyły się w roku 1988 na stadionach Republiki Federalnej Niemiec. Mecz otwarcia miał miejsce 10 czerwca 1988 roku na stadionie Rheinstadion w Düsseldorfie. Finał rozegrano 25 czerwca na Stadionie Olimpijskim w Monachium. W turnieju udział wzięło osiem drużyn, ekipa niemiecka nie brała udziału w elimincjach, ponieważ była gospodarzem turnieju. Pozostałe drużyny prawo występu wywalczyło w grach eliminacyjnych, które rozpoczęły się 10 września 1986 roku.

Spis treści 1 Eliminacje 2 Stadiony 3 Sędziowie 4 Faza grupowa 4.1 Grupa A 4.2 Grupa B 5 Półfinały 6 Finał 7 Strzelcy

[edytuj] Eliminacje

W eliminacjach do turnieju głównego udział wzięło czterdzieści zespołów, które podzielono na siedem grup. Do finału awansował jedynie zwycięzca grupy. Zespół zachodnioniemiecki automatycznie znalazł się w ósemce najlepszych drużyn europejskich. Ostatni mecz kwalifikacyjny rozegrano w dniu 20 grudnia 1987 roku, kiedy to reprezentacja Malty walczyła o punkty z reprezentacja Portugalii (mecz zakończył się zwycięstwem gości 0:1). W turnieju udział wzięły następujące reprezentacje narodowe:

• zespół Anglii (w czwartej grupie eliminacyjnej wyprzedził zespoły Jugosławii, Irlandii Północnej oraz Turcji)
• zespół Danii (w szóstej grupie eliminacyjnej wyprzedził zespoły Czechosłowacji, Walii oraz Finlandii)
• zespół Irlandii (w siódmej grupie eliminacyjnej wyprzedził zespoły Bułgarii, Belgii, Szkocji oraz Luksemburga)
• zespół Hiszpanii (w pierwszej grupie eliminacyjnej wyprzedził zespoły Rumunii, Austrii oraz Albanii)
• zespół Holandii (w piątej grupie eliminacyjnej wyprzedził zespoły Grecji, Węgier, Polski oraz Cypru)
• zespół Włoch (w drugiej grupie eliminacyjnej pokonał zespoły Szwecji, Portugalii, Szwajcarii oraz Malty)
• zespół Związku Radzieckiego (w trzeciej grupie eliminacyjnej pokonał zespoły Niemieckiej Republiki Demokratycznej, Francji, Islandii oraz Norwegii)

1 grupa eliminacyjna:
10 września 1986: Rumunia – Austria 4:0
15 października 1986: Austria – Albania 3:0
12 listopada 1986: Hiszpania – Rumunia 1:0
3 grudnia 1986: Albania – Hiszpania 1:2
25 marca 1987: Rumunia – Albania 5:1
1 kwietnia 1987: Austria – Hiszpania 2:3
29 kwietnia 1987: Albania – Austria 0:1
29 kwietnia 1987: Rumunia – Hiszpania 3:1
14 października 1987: Hiszpania – Austria 2:0
28 października 1987: Albania – Rumunia 0:1
18 listopada 1987: Hiszpania – Albania 5:0
18 listopada 1987: Austria – Rumunia 0:0

Msc.	Kraj	Mecze	Pkt.	Zw.	Rem.	Por.	Bramki
1.	Hiszpania	6	10	5	0	1	14:6
2.	Rumunia	6	9	4	1	1	13:3
3.	Austria	6	2	1	3	5	6:9
4.	Albania	6	0	0	0	6	2:17

[edytuj] Stadiony

• Müngersdorfer Stadion (wybudowany w Kolonii w roku 1923, może pomieścić 47 000 osób)
• Neckarstadion (wybudowany w Stuttgarcie w roku 1933, może pomieścić 50 000 osób)
• Niedersachsenstadion (wybudowany w Hanowerze w roku 1954, może pomieścić 50 423 osób)
• Olympiastadion (wybudowany w Monachium w roku 1972, może pomieścić 69 000 osób)
• Parkstadion (wybudowany w Gelsenkirchen w roku 1972, może pomieścić 62 000 osób)
• Rheinstadion (wybudowany w Düsseldorfie w roku 1926, może pomieścić 55 850 osób)
• Volksparkstadion (wybudowany w Hamburgu w roku 1953, może pomieścić 61 200 osób)
• Waldstadion (wybudowany we Frankfurcie w roku 1925, może pomieścić 61 000 osób)

[edytuj] Sędziowie

• Emilio Soriano Aladrén (Hiszpania)
• Horst Brummeier (Austria)
• Paolo Casarin (Włochy)
• Erik Fredriksson (Szwecja)
• Bruno Galler (Szwajcaria)
• Keith Hackett (Anglia)
• Ioan Igna (Rumunia)
• Siegfried Kirschen (NRD)
• Dieter Pauly (RFN)
• Alexis Ponnet (Belgia)
• José Rosa dos Santos (Portugalia)
• Albert Thomas (Holandia)
• Bob Valentine (Szkocja)
• Michel Vautrot (Francja)

[edytuj] Faza grupowa

[edytuj] Grupa A

10 czerwca

• godz. 20:15, Düsseldorf: RFN – Włochy 1:1 (0:0)
  • 0:1 Roberto Mancini 52'
  • 1:1 Andreas Brehme 55'
• sędziował: Keith Hackett
• widzów: 62 552 osób

11 czerwca

• godz. 15:30, Hanower: Dania – Hiszpania 2:3 (1:1)
  • 0:1 Jose Miguel Gonzalez Martin 5'
  • 1:1 Michael Laudrup 24'
  • 1:2 Emilio Butragueño 53'
  • 1:3 Rafael Gordillo 66'
  • 2:3 Flemming Povlsen 82'
• sędziował: Albert Thomas
• widzów: 60 366 osób

14 czerwca

• godz. 17:15, Gelsenkirchen: RFN – Dania 2:0 (1:0)
  • 1:0 Jürgen Klinsmann 10'
  • 2:0 Olaf Thon 85'
• sędziował: Bob Valentine
• widzów: 64 812 osób

• godz. 20:15, Frankfurt: Włochy – Hiszpania 1:0 (0:0)
  • 1:0 Gianluca Vialli 73'
• sędziował: Erik Fredriksson
• widzów: 51 790 osób

17 czerwca

• godz. 20:15, Monachium: RFN – Hiszpania 2:0 (1:0)
  • 1:0 Rudi Völler 29'
  • 2:0 Rudi Völler 51'
• sędziował: Michel Vautrot
• widzów: 72 308 osób

• godz. 20:15, Kolonia: Włochy – Dania 2:0 (0:0)
  • 1:0 Alessandro Altobelli 67'
  • 2:0 Luigi De Agostini 87'
• sędziował: Bruno Galler
• widzów: 53 951 osób

Ms.	Kraj	Mecze	Pkt.	Zw.	Rem.	Por.	Bramki
1.	RFN	3	5	2	1	0	5:1
2.	Włochy	3	5	2	1	0	4:1
3.	Hiszpania	3	2	1	0	2	3:5
4.	Dania	3	0	0	0	3	2:7

[edytuj] Grupa B

12 czerwca

• godz. 15:30, Stuttgart: Anglia – Irlandia 0:1 (0:1)
  • 0:1 Ray Houghton 6'
• sędziował: Siegfried Kirschen
• widzów: 51 573 osób

• godz. 20:15, Kolonia: Holandia – Związek Radziecki 0:1 (0:0)
  • 0:1 Wasilij Rac 52'
• sędziował: Dieter Pauly
• widzów: 60 000 osób

15 czerwca

• godz. 17:15, Düsseldorf: Anglia – Holandia 1:3 (0:1)
  • 0:1 Marco van Basten 44'
  • 1:1 Bryan Robson 53'
  • 1:2 Marco van Basten 71'
  • 1:3 Marco van Basten 75'
• sędziował: Paolo Casarin
• widzów: 63 940 osób

• godz. 20:15, Hanower: Irlandia – Związek Radziecki 1:1 (1:0)
  • 1:0 Ronnie Whelan 38'
  • 1:1 Ołeh Protasow 74'
• sędziował: Emilio Soriano Aladrén
• widzów: 38 308 osób

18 czerwca

• godz. 15:30, Frankfurt: Anglia – Związek Radziecki 1:3 (1:2)
  • 0:1 Siergiej Alejnikow 3'
  • 1:1 Tony Adams 16'
  • 1:2 Oleksiej Michajliczenko 28'
  • 1:3 Wiktor Pasulko 72'
• sędziował: José Rosa dos Santos
• widzów: 53 000 osób

• godz. 15:30, Gelsenkirchen: Irlandia – Holandia 0:1 (0:0)
  • 0:1 Wim Kieft 82'
• sędziował: Horst Brummeier
• widzów: 70 800 osób

Ms.	Kraj	Mecze	Pkt.	Zw.	Rem.	Por.	Bramki
1.	Związek Radziecki	3	5	2	1	0	5:2
2.	Holandia	3	4	2	0	1	4:2
3.	Irlandia	3	3	1	1	1	2:2
4.	Anglia	3	0	0	0	3	2:7

[edytuj] Półfinały

21 czerwca

• godz. 20:15, Hamburg: RFN – Holandia 1:2 (0:0)
  • 1:0 Lothar Matthäus 55' (rzut karny)
  • 1:1 Ronald Koeman 74' (rzut karny)
  • 1:2 Marco van Basten 88'
• sędziował: Ioan Igna
• widzów: 61 330 osób

22 czerwca

• godz. 20:15, Stuttgart: Związek Radziecki – Włochy 2:0 (0:0)
  • 1:0 Giennadij Litowczenko 60'
  • 2:0 Ołeh Protasow 62'
• sędziował: Alexis Ponnet
• widzów: 61 606 osób

[edytuj] Finał

25 czerwca

• godz. 15:30, Monachium: Związek Radziecki – Holandia 0:2 (0:1)
  • 0:1 Ruud Gullit 32'
  • 0:2 Marco van Basten 54'
  • w 73 minucie meczu Igor Biełanow (Związek Radziecki) nie wykorzystał rzutu karnego
• sędziował: Michel Vautrot
• widzów: 72 308 osób

[edytuj] Strzelcy

• 5 goli:
  • Marco van Basten (Holandia)
• 2 gole:
  • Ołeh Protasow (Związek Radziecki)
  • Rudi Völler (RFN)
• 1 gol:
  • Tony Adams (Anglia)
  • Siergiej Alejnikow (Związek Radziecki)
  • Alessandro Altobelli (Włochy)
  • Andreas Brehme (RFN)
  • Emilio Butragueño (Hiszpania)
  • Luigi De Agostini (Włochy)
  • Rafael Gordillo (Hiszpania)
  • Ruud Gullit (Holandia)
  • Ray Houghton (Irlandia)
  • Wim Kieft (Holandia)
  • Ronald Koeman (Holandia)
  • Jürgen Klinsmann (RFN)
  • Michael Laudrup (Dania)
  • Gennadij Litowczenko (Związek Radziecki)
  • Roberto Mancini (Włochy)
  • Jose Miguel Gonzalez Martin (Hiszpania)
  • Lothar Matthäus (RFN)
  • Oleksiej Michajliczenko (Związek Radziecki)
  • Wiktor Pasulko (Związek Radziecki)
  • Flemming Povlsen (Dania)
  • Wasilij Rac (Związek Radziecki)
  • Bryan Robson (Anglia)
  • Olaf Thon (RFN)
  • Gianluca Vialli (Włochy)
  • Ronnie Whelan (Irlandia)