Mikasa

Z Wikipedii

Mikasa (jap. 三笠 , みかさ) – japoński okręt – pancernik (przeddrednot).

Zbudowany w Wielkiej Brytanii (stocznia Vickers w Barrow), stanowił ulepszoną wersję angielskiego typu Majestic. Budowa "Mikasy" stała się częścią intensywnych zbrojeń morskich Japonii, związanych z ekspansją na kontynencie azjatyckim. Program rozbudowy floty japońskiej przewidywał budowę 6 pancerników i 6 krążowników pancernych, które musiano zamówić za granicą z powodu dopiero rozwijającego się japońskiego przemysłu stoczniowego. "Mikasa" była ostatnim, a przy tym najnowocześniejszym z zamówionych pancerników. Jego koszt wyniósł 880 000£. Wodowano go 8 listopada 1900, oddano do służby 1 marca 1902. W listopadzie 1902 "Mikasa" stała się okrętem flagowym japońskiej floty.

W tym okresie, "Mikasa" była jednym z najnowocześniejszych i najpotężniejszych pancerników generacji przeddrednotów na świecie. W stosunku do typu Majestic, miała powiększoną wyporność (15 140 ton wobec 14 900), prędkość (18 węzłów wobec 17), wzmocnioną o dwa działa artylerię średnią, a przede wszystkim znacznie odporniejszy pancerz, dzięki zastosowaniu stali pancernej Kruppa zamiast wcześniejszej stali Harveya.

Okręt brał intensywny udział w wojnie rosyjsko-japońskiej 1904-05, jako okręt flagowy admirała Heihachiro Togo – głównodowodzącego japońskiej floty. W pierwszym okresie wojny, okręt uczestniczył w działaniach pod Port Artur. 10 sierpnia 1904 wziął udział w bitwie na Morzu Żółtym z rosyjską flotą, odnosząc niewielkie uszkodzenia (około 20 trafień). Następnie, 27 maja 1905 wziął udział w decydującej bitwie pod Cuszimą, zakończonej całkowitym rozbiciem rosyjskiej II Eskadry Pacyfiku, podczas której również odniósł pewne uszkodzenia (około 30 trafień).

Już po podpisaniu pokoju z Rosją, pancernik zatonął 11 września 1905 w porcie w Sasebo na skutek wybuchu w rufowej komorze amunicyjnej (339 ofiar). W sierpniu 1906 został podniesiony, a następnie wyremontowany i w 1908 przywrócony do służby, lecz szybki rozwój nowych generacji pancerników obniżył jego wartość bojową. 1 września 1921 został przeklasyfikowany na okręt obrony wybrzeża I klasy. 17 września 1921 uszkodził dno na skałach pod Władywostokiem, następnie wyremontowany. 20 września 1923 został wycofany ze służby, a 11 października 1923 uszkodzony w czasie trzęsienia ziemi w Yokosuka.

W listopadzie 1926 został przeznaczony na okręt-muzeum w Yokosuka. Po dewastacji, spowodowanej także okupacją amerykańską po II wojnie światowej, 27 maja 1961 "Mikasa" została odrestaurowana (przy wsparciu USA). Obecnie "Mikasa" zachowany jest jako okręt-muzeum w suchym doku w Yokosuka.

Kalendarium:

• 24 stycznia 1899 – położenie stępki
• 8 listopada 1900 – wodowanie
• 1 marca 1902 – oddanie do służby
• 20 września 1923 – wycofany ze służby

[edytuj] Dane taktyczno-techniczne

• wyporność: 15 179 t
• wymiary:
  • długość: 131,7 m
  • szerokość: 23,2 m
  • zanurzenie 8,28 m
• siłownia: 2 maszyny parowe potrójnego rozprężania, moc 15 000 KM, 2 śruby napędowe, kotły parowe opalane węglem
• prędkość maksymalna: 18 węzłów
• zasięg: 4600 Mm przy prędkości 10 w., 1900 Mm / 16 w.
• załoga: 830 ludzi
• uzbrojenie:
  • 4 działa kalibru 305 mm w dwóch dwudziałowych wieżach na dziobie i rufie
  • 14 dział kaliber 152 mm w kazamatach
  • 20 dział kaliber 76 mm
  • 8 dział kaliber 37 mm (3-funtowych)
  • 4 stałe wyrzutnie torpedowe kaliber 457 mm

Opancerzenie – stal cementowana Kruppa

• burty:
  • główny pas burtowy na linii wodnej: 102-229 mm
  • górny pas burtowy: 152 mm
• barbety: 203-356 mm
• wieże artylerii: 203-254 mm
• pokłady: 51 mm i 76 mm
• kazamaty: 152 mm
• stanowisko dowodzenia: 356 mm