Metamorfik kaczawski

Z Wikipedii

metamorfik kaczawski (strefa kaczawska) - jednostka geologiczna (tektoniczna) o dość niewyraźnych granicach i charakterze. Część jej leży w Sudetach, część na bloku przedsudeckim. Od południa graniczy z blokiem karkonosko-izerskim, od południowego wschodu z niecką śródsudecką oraz depresją Świebodzic. Od zachodu częściowo wchodzą na nią utwory niecki północnosudeckiej. Na bloku przedsudeckim od wschodu graniczy z granitem strzegomskim oraz metamorfikiem Imbramowic i być może innymi utworami metamorficznymi. Od północy obcięta jest strefą uskokową Środkowej Odry od skał monokliny przedsudeckiej. Północne i wschodnie fragmenty metamorfiku kaczawskiego znane są jedynie fragmentarycznie z głębokich wierceń.

Skały metamorfiku kaczawskiego budują podłoże Gór Kaczawskich, Pogórza Kaczawskiego, Pogórza Izerskiego w Sudetach oraz północno-zachodni fragment Przedgórza Sudeckiego i częściowo Niziny Śląskiej. Na bloku przedsudeckim sięga po okolice Wilkowa. Ze względu na stopień przykrycia terenu najdokładniej zbadane zostały fragmenty występujące w Górach Kaczawskich, oraz w północno-wschodniej części Pogórza Kaczawskiego.

Zbudowana jest ze skał metamorficznych. Są to zieleńce, łupki serycytowe, łupki kwarcowe, fyllity, wapienie krystaliczne, porfiroidy. Są one silnie zaangażowane tektonicznie - zafałdowane, poprzecinane uskokami i żyłami kwarcowymi.

Wiek części serii skalnych został określony na podstawie skamieniałości przewodnich, innych natomiast jest problematyczny. Północna i południowa część metamorfiku na obszarze Sudetów (pień północny i południowy) rozdzielone są niecką północnosudecką. Przyjmuje się płaszczowinową budowę tej jednostki. Wychodnie skalne na obszarze bloku przedsudeckiego występują w okolicach Luboradza koło Jawora. Dalej na wschód rozpoznano ją za pomocą wierceń.