Blok karkonosko-izerski

Z Wikipedii

blok karkonosko-izerski - jednostka geologiczna (tektoniczna) w Sudetach Zachodnich, składający się z kilku mniejszych części: centralnie położonego granitowego masywu karkonoskiego, leżącego po jego północno-zachodniej stronie metamorfiku izerskiego, wschodniej osłony granitu karkonoskiego (zwanej też mylnie metamorfikiem wschodnich Karkonoszy) oraz metamorfiku południowych Karkonoszy, znajdującego się całkowicie po stronie czeskiej.

Blok karkonosko-izerski graniczy od zachodu z blokiem łużyckim, od północy z metamorfikiem kaczawskim, od wschodu z niecką śródsudecką, od południa z niecką podkarkonoską.

Granitowy blok, który powstał przez wciśnięcie intruzji magmowej między skały metamorficzne w trakcie procesów plutonicznych podczas orogenezy hercyńskiej.

Skały bloku karkonosko-izerskiego budują Pogórze Izerskie, Góry Izerskie, Karkonosze, Kotlinę Jeleniogórską oraz Rudawy Janowickie w Sudetach Zachodnich (za wyjątkiem ich wschodniej partii, zbudowanej ze skał osadowych niecki śródsudeckiej).

Ciekawostki:

• koncentracja uranu w Bloku Karkonosko-Izerskim wynosi średnio w granicach 3 - 5 g/t, i maksymalnie w pojedynczych punktach przekracza 13 g/t ^[1]
• bloku karkonosko-izerski stanowi największy zwarty obszar o wysokim potencjale radonowym ^[2]

1. ↑ za: Państwowy Instytut Geologiczny - Ryszard Strzelecki, Stanisław Wołkowicz, Jan Szewczyk, Paweł Lewandowski, Warszawa, 1994.
2. ↑ za: Państwowy Instytut Geologiczny, Stanisław Wołkowicz, Warszawa 2001.