Lot nad kukułczym gniazdem

Z Wikipedii

Lot nad kukułczym gniazdem
Oryginalny tytuł	One Flew Over the Cuckoo's Nest
Gatunek filmu	dramat
Kraj	USA
Data premiery	31 grudnia 1975 (Polska) 20 października 1975 (świat)
Czas trwania	128 min
Reżyseria	Milos Forman
Scenariusz	Bo Goldman, Lawrence Hauben
Główne role	Jack Nicholson, Louise Fletcher, William Redfield
Muzyka	Jack Nitzsche
Zdjęcia	Haskell Wexler
Scenografia	Paul Sylbert
Montaż	Sheldon Kahn Lynzee Klingman
Produkcja	Saul Zaentz
Od lat	15
Nagrody	1976 Michael Douglas, Oscar za najlepszy film 1976 Milos Forman, Oscar, za najlepszą reżyserię 1976 Lawrence Hauben, Bo Goldman, Oscar za najlepszy scenariusz adaptowany 1976 Jack Nicholson, Oscar, najlepszy aktor w roli pierwszoplanowej 1976 Louise Fletcher, Oscar najlepsza aktorka pierwszoplanowa 1976 Złoty Glob, najlepszy dramat 1976 Milos Forman, Złoty Glo] najlepszy reżyser 1976 Brad Dourif Złoty Glob, najlepszy debiut 1976 Lawrence Hauben, Bo Goldman, Złoty Glob za najlepszy scenariusz 1976 Jack Nicholson, Złoty Glob, najlepszy aktor w dramacie 1976 Louise Fletcher, Złoty Glob najlepsza w dramacie 1977 BAFTA najlepszy film 1977 Milos Forman, BAFTA najlepszy reżyser 1977 Jack Nicholson, BAFTA, najlepszy aktor 1977 Louise Fletcher, BAFTA, najlepsza aktorka 1977 Brad Dourif, BAFTA, najlepszy aktor drugoplanowy
Strona IMDb

Lot nad kukułczym gniazdem (One Flew Over the Cuckoo's Nest) to amerykański film fabularny z 1975 roku w reżyserii Milosa Formana, oparty na książce Kena Keseya pod tym samym tytułem wydanej w roku 1962.

Lot nad kukułczym gniazdem odniósł duży sukces na całym świecie, zdobył także Oskary dla najlepszego aktora (Jack Nicholson), najlepszej aktorki (Louise Fletcher), za reżyserię (Milos Forman), a także dla najlepszego filmu i najlepszej adaptacji filmowej.

Film zajmuje wysoką pozycję na liście the American Film Institute z najlepszymi amerykańskimi filmami. W rankingu serwisu internetowego Internet Movie Database zwykle utrzymuje się na 15 pozycji. Jednak spotkał się także z krytyką za nieprawdziwe przedstawienie zagadnienia chorób psychicznych i szpitali psychiatrycznych.

[edytuj] Obsada

• Jack Nicholson - Randle Patrick McMurphy
• Louise Fletcher - siostra Mildred Ratched
• William Redfield - Harding
• Michael Berryman - Ellis
• Peter Brocco - Matterson
• Mwako Cumbuka - Warren
• Danny DeVito - Martini
• Christopher Lloyd - Taber
• Brad Dourif - Billy Bibbit
• Mews Small - Candy
• Nathan George - Washington
• Sydney Lassick - Charlie Cheswick
• Will Sampson - Wódz Bromden
• Josip Elic - Bancini
• Dwight Marfield - Ellsworth, tańczący pacjent

[edytuj] Streszczenie

Uwaga: W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.

Pełen życia McMurphy ma nadzieję, że uda mu się bezboleśnie przetrzymać więzienie, jeśli będzie udawał wariata. Plan, z pozoru dobry, obraca się w klęskę, gdy trafia do domu dla psychicznie chorych. McMurphy stara się rozruszać naszpikowanych lekami pacjentów, co budzi sprzeciw Mildred Ratched, siostry przełożonej. Niedługo dowiaduje się, że w szpitalu ma zostać dłużej niż myślał. Wobec nowej sytuacji, w jakiej się znalazł namawia innych pacjentów do ucieczki, do czego oni przystają. Zdobywając sobie zaufanie niektórych z nich kradnie autobus i wraz z kilkoma chorymi wyjeżdża, po czym wszystkich pakuje na jacht, legitymując się jako doktor pracujący w klinice i tak też przedstawiając swoich współtowarzyszy. Incydent ten, jak również libacja przez niego urządzona na jachcie prowadzi do zaostrzenia konfliktu między McMurphym a Ratched.

[edytuj] Film a książka

Wersja książkowa opisuje w przybliżeniu tę samą historię (film pomija pewne wątki, a inne skraca), ale z punktu widzenia Wodza Bromdena, którego rola została w filmie zredukowana (rolę tę grał Will Sampson). Oczami Bromdena, poprzez pryzmat jego choroby psychicznej, widzimy władzę żelaznej ręki Wielkiej Oddziałowej (siostra Ratched) i jak ta władza jest stopniowo osłabiana przez McMurphy'ego. Sam Bromden, pokaźnej postury Indianin, targany wizjami o ukrytej elektryczno-mechanicznej strukturze otoczenia, choć początkowo udaje głuchoniemego, pod wpływem McMurphy'ego nawiązuje kontakt ze światem i uświadamia sobie, że jego wizje są skutkiem przeżyć z czasów wojny, a poczucie niższości wyniósł z dzieciństwa (tytuł pochodzi z wyliczanki, którą Bromden poznał jako chłopiec). Książkowy opis szpitala psychiatrycznego bardziej opiera się wspomnianej wcześniej krytyce. Kesey nie krył niezadowolenia z fabuły i obsady filmu.

Poprzednik Ojciec chrzestny (film)

Nagroda Akademii Filmowej za najlepszy film 1975

Następca Rocky