Księga Etera

Z Wikipedii

Księgi w Księdze Mormona Zbiór Mormona Małe Płyty Nefiego Pierwsza Księga Nefiego Druga Księga Nefiego Księga Jakuba Księga Enosa Księga Jaroma Księga Omniego Słowa Mormona Duże Płyty Nefiego Księga Mosjasza Księga Almy Księga Helamana Trzeci Nefi Czwarty Nefi Księga Mormona Dodane przez Moroniego Księga Etera Księga Moroniego

Księga Etera [Et] - wchodzi w skład Księgi Mormona i opisuje dzieje Jeredów spisane na podstawie 24 płyt znalezionych przez ludzi Limhiego w czasach króla Mosjasza. Księga Etera w przeciwieństwie do wielu innych ksiąg wchodzących w skład Księgi Mormona nie posiada daty powstania.

Spis treści 1 Autorstwo Księgi 2 Opis Księgi 3 Związki Księgi Etera z Biblią (krytyka) 4 Teorie Dänikena dotyczące Księgi Etera 5 Bibliografia 6 Zobacz też

[edytuj] Autorstwo Księgi

W pierwszych wersetach Księgi Etera została zamieszczona informacja, że autorem księgi jest prorok Moroni.

[edytuj] Opis Księgi

Księga Etera składa się z 15 rozdziałów, które zdaniem niektórych stworzone są na wzór biblijnych ksiąg Królewskich i Kronik. W Księdze Mormona została umieszczona jako przedostatnia księga między Księgą Mormona, a Księgą Moroniego.

1. W pierwszym rozdziale zostaje przedstawiony rodowód Etera. Prorok Moroni, podaje również informację, że mowa Jeredów nie została pomieszana przy biblijnych wydarzeniach związanych z wieżą Babel. Również w tym rozdziale możemy przeczytać, że Jeredzi po biblijnym rozproszeniu otrzymali od Boga obietnicę opieki i otrzymania w posiadanie Ziemi Obiecanej.
2. W drugim rozdziale został zamieszczony opis przygotowania Jeredów do wyprawy poprzez budowanie barek. Barki miały być pozbawione okien i przypominać Wieloryba. Cała podróż miała odbywać się w ciemności. Stąd można wnioskować, że wybudowane przez Jeredów barki miały przypominać łodzie podwodne.
3. W trzecim rozdziałe został przedstawiony opis wizji jaki otrzymał brat Jereda. W nim to wspomniana osoba upewniła się w przekonaniu, że Bóg ma ciało i krew, a zatem jest istotą materialną. W innym miejscu tego rozdziału jest wyraźnie podkreślone, że wspomniany palec Nie mależał do Boga Ojca, lecz do jego syna Jezusa Chrystusa.
4. W czwartym i piątym rozdziale Chrystus wzywa wszystkich ludzi do nawrócenia się i przyjęcia chrztu. Tam też jest mowa o świadkach, którzy mają świadczyć o prawdzie Księgi Mormona.
5. W szóstym i siódmym rozdziale została opisana podróż Jeredów do Ziemi Obiecanej. Tam też jest mowa o namaszczeniu Orihaha na pierwszego króla Jeredów. Orihah dzieli kraj na królestwo Szule i królestwo Kohora.
6. Rozdział ósmy został poświęcony walkom o władzę w królestwie Szula. W tym też rozdziale córka Jereda decyduje się tańczyć przed Akiszem w zamian za głowę króla.
7. Rozdział dziewiąty przedstawia plagi głodu i węży jakie zostały zesłane na niewierny lud.
8. Rozdziały 10 -11 ukazują czytelnikowi dalsze walki o władzę w Królestwach.
9. Od 12 rozdziału, aż do końca księgu możemy zauważyć proroka Etera i Moroniego, którzy nakłaniają lud do wiary. Tam też pojawia się motyw wiary dzięki której można przesunąć górę. W 13 rozdziale pojawia się idea Nowego Jeruzalem, które ma zostać zbudowane w Ameryce. W ostatnim rozdziale ukazana zostaje bitwa w której giną wszyscy Jeredzi z wyjątkiem Koriantumra.

[edytuj] Związki Księgi Etera z Biblią (krytyka)

1. Motyw Wieży Babilońskiej i pomieszania języków.
2. Genealogia Jereda (podobny motyw został użyty w Ewangelii Mateusza rozdział 1 - Rodowód Jezusa)
3. Jeredzi zabierają na barki po jednej parze każdego gatunku zwierząt, jak Noe.
4. Motyw Ziemi Obiecanej (Wybranej) i wędrówka do niej. najprawdopodobniej Józef Smith wzorował się na biblijnej Księdze Wyjścia.
5. Taniec córki Jereda (Et. 8,10) - wzorowano się na opisie ścięcia Jana Chrzciciela.
6. 12 Rozdział Księgi Etera pokazuje biblijny motyw wiary która jest w stanie góry przenosić.
7. Nowe Jeruzalem (Et. 13) - Smith wzorował się najprawdopodobniej na Apokalipsie św. Jana i Niebiańskim Jeruzalem.

[edytuj] Teorie Dänikena dotyczące Księgi Etera

Wychodząc z założenia, że dzieje Jeredów były związane z Wieżą Babel można zatem przypuszczać, że dzieje opisane w Księdze Etera miały miejsce pod koniec trzeciego tysiąclecia przed Chrystusem. Podróż,opisana po najdrobniejsze szczegóły, trwała 344 dni. Na płytach nie zapisano, w jakim rejonie amerykańskiego wybrzeża zakończyła się wędrówka, ale Däniken powołuje się na słowa Księgi Etera: "I stało się, że gdy zeszli do doliny Nimrod (chodzi o Mezopotamię), Pan zstąpił i rozmawiał z bratem Jereda, a był w obłoku, że brat Jereda nie widział Go. [...] I Pan szedł przed nimi i mówił im z obłoku, dokąd mają iść. I gdy wyszli z puszczy,zbudowali barki, którymi przeprawili się przez wielkie wody, kierowani bez przerwy ręką Pana. [...] A były one małe i lekkie, że unosiły się na wodzie niczym ptactwo wodne. I zbudowali je w ten sposób, że były dopasowane i jak naczynia nie przepuszczały wody. Ich dno, ściany boczne i sklepienie były szczelne jak w naczyniu. Były one na długość drzewa z zaostrzoną przednią i tylną częścią i miały drzwi,które zarnknięte pasowały dokładnie, że barka była szczelna niczym naczynie". (Et. 2,4 nn.)

Däniken zauważa, że po zbudowaniu wedle wskazań "Pana" ośmiu nie mających okien, doskonale szczelnych pojazdów, Jeredzi zauważyli przykry błąd konstrukcyjny: gdy zamknięto drzwi, w łodzi robiło się ciemno. Nie był to oczywiście błąd, bo "Pan" dał im zaraz 16 świecących "kamieni", po dwa na każdą łódź, "kamienie" zaś przez 344 dni świeciły własnym światłem.

Łodzie zostały załadowane nasionami i drobnymi zwierzętami wszelkiego rodzaju musiały być w zdumiewający sposób sterowne przy każdej pogodzie. Nawet jeśli tłumaczenie Księgi Etera tylko częściowo odpowiada oryginałowi, to i tak Jeredami kierował fenomenalny "Pan".( W Księdze Etera określenie Pan jest rozumiane jako Jezus Chrystus. zobacz:Eter 3,13-14)

Däniken podkreśla również, że Jeredzi nie mogli wyjść ze zdumienia:

"Wiele razy pochłaniały ich głębiny morza, gdy burze i gwałtowne wichry piętrzyły nad nimi fale. I gdy pochłaniały ich głębiny morza, woda nie mogła wyrządzić im żadnej szkody, gdyż łodzie ich były szczelne jak naczynia i jak arka Noego. I będąc otoczeni ze wszystkich stron wodą wołali modląc się do Pana, i Pan wyprowadzał ich na powierzchnię morza". (Et. 6,6-7)

Erich Däniken zwraca również uwagę na fakt, że Jeredzi wywodzą się od Jereda, ten zaś był ojcem Henocha. "Jered" znaczy tyle co "ten, który zstąpił", zrozumiałe jest więc, że Jeredzi pochodzili z "boskiej linii" i dlatego bogowie skierowali ich po potopie do nowej dziedzicznej krainy. Zespół kosmonautów troszczył się o potomstwo. A zdaniem pisarza wygląda to na nepotyzm. Erich Däniken nie uważa Księgi Etera za fałszerstwo, choć przyznaje z ubolewaniem, iż do tekstu oryginalnego dodano później różne proroctwa dotyczące Jezusa Chrystusa.

[edytuj] Bibliografia

• Księga Mormona - Jeszcze Jedno Świadectwo o Jezusie Chrystusie

[edytuj] Zobacz też

• Eter
• Jeredzi
• Księga Mormona