Konstancin-Jeziorna

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Współrzędne: 52°05' N 021°07' E

Konstancin-Jeziorna

Herb Konstancina-Jeziorny

Gmina
- rodzaj

Konstancin-Jeziorna
miejsko-wiejska

Założono

1897 (Konstancin); Późne średniowiecze (Jeziorna)

Prawa miejskie

1952 (Skolimów-Konstancin); 1962 (Jeziorna); 1969 (Połączenie Skolimowa-Konstancina z Jeziorną)

Burmistrz

(e-mail)

Powierzchnia

17,1 km²

Położenie

52° 05' N
21° 07' E

Wysokość

75-100 m n.p.m.

Liczba mieszkańców (2004)
- liczba ludności
- gęstość

23 694
961,1 os./km²

Strefa numeracyjna
(do 2005)

Kod pocztowy

05-510, 05-520

Tablice rejestracyjne

WPI

TERC10
(TERYT)

1142018024

Miasta partnerskie

Saint-Germain-en-Laye

Francja
Pisogne

Włochy
Leidschendam-Voorburg

Holandia

Urząd miejski³

ul. Warszawska 32
05-520 Konstancin-Jeziorna
tel. 22 756-48-10, 22 756-42-50; faks 22 756-48-85
(e-mail)

Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Strona internetowa miasta

Konstancin Jeziorna to miasto w woj. mazowieckim, w powiecie piaseczyńskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Konstancin Jeziorna. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do woj. warszawskiego. Położone jest około 20 km na południe od centrum Warszawy.

Według danych z 20 lipca 2006, miasto miało 23 694 mieszkańców.

Powstało w 1969 r. w wyniku połączenia miast Skolimów-Konstancin i Jeziorna oraz kilku wsi. Jest siedzibą władz gminy. Burmistrzem miasta i gminy jest od 2002 roku Marek Skowroński, jego zastępcami zaś Monika Dudek-Kiernicka i Roman Rutkowski.

[edytuj] Położenie

Miejscowość położona jest na Równinie Mazowieckiej, nad rzeką Jeziorką oraz jej dopływem, Małą. Otoczona jest kompleksem lasów Chojnowsko-Słomczyńskich, a od północy styka się z Lasem Kabackim. Duża część samej miejscowości położona jest również w lesie. Na południe od Konstancina-Jeziorny rozciągają się lasy słomczyńskie, w których wydzielono kilka rezerwatów przyrody.

Konstancin posiada wybitne walory uzdrowiskowe jako jedyne uzdrowisko w okolicach Warszawy. Jest miejscem wydobycia ciepliczych wód mineralnych. W 1980 roku została otwarta tężnia solankowa. W mieście funkcjonuje kilka sanatoriów, Stołeczne Centrum Rehabilitacji (Stocer), w którym leczy się schorzenia kręgosłupa i narządów ruchu oraz Centrum Kształcenia i Rehabilitacji.

W mieście przeważa zabudowa jednorodzinna, częściowo o charakterze rezydencjonalnym. Po wojnie powstały tu także osiedla bloków wielorodzinnych Mirków i Grapa. W ostatnich latach realizowanych jest wiele nowych inwestycji, zarówno jedno, jak i wielorodzinnych.

[edytuj] Historia

Nazwa Konstancina pochodzi od imienia Konstancji z hr. Potulickich hr. Skórzewskiej. Dzisiejszy Konstancin-Jeziorna powstał (w części) z wydzielonego z dóbr Obory, rozparcelowanego przez syna Konstancji, hrabiego Witolda Skórzewskiego, folwarku leśnego Konstancja (ok.100 ha) pod koniec XIX wieku - oficjalna data założenia miasta 1897r. Leśne tereny niedaleko Warszawy, położone na przedłużeniu Traktu Królewskiego z dojazdem Kolejką Wilanowską, stały się popularnym miejscem budowy willi letniskowych. Na przełomie XIX i XX wieku powstało tu wiele okazałych rezydencji zaprojektowanych przez czołowych polskich architektów we wszystkich modnych ówcześnie stylach: od stylów historycznych (neogotyk, neoklasycyzm etc.), poprzez architekturę dworkową i witkiewiczowski styl zakopiański, ale również wzory willi włoskich czy zameczków nadreńskich, aż po piękną fantazyjną secesję, modernizm, czy oszczędny funkcjonalizm lat 30. Projektantami byli m.in.: Jan Heurich (młoszy), Władysław Marconi, Henryk Gay, Tadeusz Tołwiński, Józef Pius Dziekoński, Władysław Jabłoński, Kazimierz Skórewicz, Franciszek Lilpop, Władysław Czosnowski, Czesław Przybylski i Grupa Praesens. Mieszkańcami Konstancina byli między innymi Stefan Żeromski i Wacław Gąsiorowski (pełnił funkcję sołtysa Konstancina). Obecnie w Konstancinie swoje domy posiada wielu znanych biznesmenów, artystów i dziennikarzy.

Jeziorna była wsią istniejącą już od średniowiecza. W XVIII wieku powstał tu młyn z papiernią. Przy niej powstała osada, która w 1962 roku uzyskała prawa miejskie. W XIX wieku poniżej oryginalnej papierni, z inicjatywy Edwarda Natansona zbudowana została fabryka papieru Mirków, znana przez lata jako WZP - jeden z głównych producentów papieru w PRL. Również z jego inicjatywy powstało osiedle Porąbka, przeznaczone dla pracowników nowej fabryki. Dla uczczenia przemysłowca przez szereg lat używano na jego określenie nazwy Edwardów. Fabryka ta została obecnie sprywatyzowana. Od tamtej pory przyjęło się nazywać stary kompleks "górną papiernią", nowy zaś "dolną papiernią". Przez lata stary kompleks zredukowany został do celów szmaciarni (i tym mianem jest nadal czasem określany) oraz magazynów. Spłonął niemal doszczętnie w pożarze w 1986 roku. W odrestaurowanych i rozbudowanych budynkach starej części papierni (oryginalnie proj. Henryk Gay) stworzono w 2002 roku centrum handlowe "Stara Papiernia" (wg. proj. arch. Bulanda i Mucha (BiM)).

[edytuj] Ważniejsze obiekty

Stara Papiernia

Tężnia solankowa

Papiernia przy ul. Mirkowskiej 45
Zabytkowy zespół tzw. Górnej Papierni lub "Szmaciarni" (obecnie centrum handlowe "Stara Papiernia")
Kościół Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny przy ul. Jaworskiego 1
Wille przy ul. Sienkiewicza "Moja", "Natemi", "Mon Repos", "Świt" - Żeromskich, wieża ciśnień.
Wille przy ul. Batorego "Słoneczna", "Kaprys", "Eunice", "Pod Łabędziami", "Ukrainka", "Zbyszek", "Helena"
Park Zdrojowy z tężniami solankowymi.
wille w dzielnicy Królewska Góra: ul. Gąsiorowskiego, Czarnieckiego, Potulickich
Ambulatorium Osiedla Robotniczego przy ul. Mirkowskiej 56
stary młyn w Skolimowie - ul.Chylicka i sąsiadująca z nim willa "Zagłobin" przy ul. Sułkowskiego.