Kongres berliński
Z Wikipedii
Kongres berliński – konferencja zorganizowana w Berlinie w dniach od 13 czerwca do 13 lipca 1878 przez główne mocarstwa europejskie w celu rewizji warunków traktatu pokojowego w San Stefano, zawartego 3 marca tego samego roku, który zakończył wojnę Rosji z Turcją Ottomańską (1877-1878).
[edytuj] Przebieg
Pod przewodnictwem kanclerza Niemiec, Ottona von Bismarcka, kongres starał się ułagodzić Wielką Brytanię w jej dążeniach do redukcji ograniczeń nałożonych w San Stefano na Turcję. Wielka Brytania groziła nawet Aleksandrowi II wojną. Ostatecznie, w zamian za poparcie Turcji, przyznano Wielkiej Brytanii prawo okupacji Cypru. Rosji zakazano używania floty wojennej na Morzu Czarnym i cofnięto jej wszystkie przywileje zdobyte od końca XVIII wieku. Austro-Węgry orzymały pod "opiekę" Bośnię z Hercegowiną (anektowane później w 1908 roku). Zmniejszono obszar Bułgarii do 1/3 pierwotnej wielkości. Uznano także niepodległość Serbii, Czarnogóry i Rumunii.
[edytuj] Zakończenie
Brytyjski premier Benjamin Disraeli stwierdził, że na kongresie osiągnięto "honorowy pokój". Jednakże nie były z niego zadowolone Rosja i kraje bałkańskie.
