Kolej Warszawsko-Petersburska

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Kolej Warszawsko-Petersburska (właściwie: Droga Żelazna Warszawsko-Petersburska) (ros. Peterburgo-Warszawskaja daroga) - historyczna linia kolejowa łącząca Warszawę z Petersburgiem. Była to druga linia kolejowa na ziemiach ówczesnego Królestwa Polskiego, otwarta w 1862.

Budowa linii kolejowej łączącej Petersburg - ówczesną stolicę Cesarstwa Rosyjskiego z Warszawą, będącą ośrodkiem administracyjnym Królestwa Polskiego (zaboru rosyjskiego), rozpoczęta została w 1851 ze środków rządu rosyjskiego. W 1852 roku na stanowisko zastępcy dyrektora budowy kolei został powołany polski inżynier Stanisław Kierbedź. Z powodu wojny krymskiej w 1853 budowa została wstrzymana po wykonaniu jedynie krótkiego odcinka Petersburg - Gatczyna. Po zakończeniu działań wojennych, budowę przejęło Główne Towarzystwo Rosyjskich Dróg Żelaznych. W grudniu 1862 ukończono budowę całej trasy: Petersburg - Gatczyna - Ługa - Psków - Wilno - Białystok - Warszawa i kolej oddano do użytku.

Była to druga linia kolejowa częściowo na ziemiach Królestwa Polskiego, po Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej, zarazem czwarta linia kolejowa w Cesarstwie Rosyjskim, a druga o przyjętej w Rosji jako standard szerokości toru 1524 mm.

Początkowo lokomotywy parowe dla kolei kupowano głównie w fabrykach zachodnioeuropejskich, dopiero pod koniec XIX wieku wprowadzono tam lokomotywy rosyjskie.

W 1895 kolej Warszawsko-Petersburska została wykupiona i upaństwowiona przez rosyjski rząd carski, a w 1906 została połączona z Bałtyjsko-Pskowsko-Ryską żelazną drogą, tworząc Północno-Zachodnie Żelazne Drogi (Siewiero-Zapadnyje żeleznyje dorogi).