Kazimierz Leski
Z Wikipedii
Kazimierz Leski (ur. 1912, zm. 28 maja 2000 r. w Warszawie) – żołnierz AK, polski patriota, wynalazca, z wykształcenia inżynier mechanik.
Urodzony w Warszawie, syn inżyniera Juliusza Leskiego. Uczęszczał do VIII Liceum Ogólnokształcącego w Warszawie do 1930 roku.
W 1936 r. wyjechał do Holandii, do pracy w centralnym holenderskim biurze konstrukcyjnym okrętów wojennych – "Nederlandsche Veerenigde Scheepsbour Bureaux" w Hadze, gdzie początkowo pracował jako kreślarz. W Holandii kontynuował naukę, zostając absolwentem Wydziału Budowy Okrętów Politechniki w Delft.
Po zakończeniu kariery kreślarza, Kazimierz Leski rozpoczął pracę w dziale okrętów podwodnych. Do jego obowiązków należało umiejscawianie w projektach okrętów wytypowanych urządzeń i maszyn, wraz z zaprojektowaniem i obliczeniami wytrzymałościowymi fundamentów i zawieszeń. W tym czasie uczestniczył między innymi w projektowaniu okrętów podwodnych ORP Sęp i ORP Orzeł które budowano w stoczni Koninklijke Maatschappij na zamówienie polskiej marynarki wojennej. Dość szybko dał się poznać jako twórczy konstruktor, opracowując między innymi nowe, zasadniczo inne niż dotychczas stosowane, elastyczne posadowienie szybkoobrotowych 20 000 obr./min dmuchaw powietrznych szasowania balastów, co usunęło źródło dość częstych i trudnych do naprawy ich awarii w morzu. W czasie budowy ORP Orzeł Leski odpowiedzialny był za sprawy siłowni.
Na początku wojny jako pilot R-XVIII F, zestrzelony przez Armię Czerwoną, ranny i wzięty do niewoli, uciekł z niej do Lwowa, a następnie przedostał się do Warszawy. Tu prowadził wywiad komunikacyjny i kontrwywiad w II Oddziale Komendy Głównej AK.
Organizował drogę przerzutu kurierów na Zachód, sam jeżdżąc kilkakrotnie w mundurze niemieckiego generała. W powstaniu warszawskim walczył jako dowódca kompanii batalionu AK Miłosz. Za męstwo odznaczony Krzyżem Virtuti Militari i 3-krotnie Krzyżem Walecznych. Po kapitulacji uciekł z kolumny jenieckiej. Pełnił funkcję szefa Sztabu Obszaru Zachodniego AK, a następnie Delegatury Sił Zbrojnych na Kraj.
W chwili wejścia Sowietów do Polski podjął pracę w Stoczni Gdańskiej, utrzymując cały czas kontakt z podziemiem. Był szefem sztabu obszaru zachodniego Delegatury Sił Zbrojnych. Został aresztowany w 1945 r. jednak udało mu się uciec. W lipcu 1945 roku ponownie został aresztowany przez UB.
W procesie I Komendy WiN sąd skazał go na 12 lat więzienia. Wyrok zmniejszono do sześciu lat. Po odbyciu kary Kazimierza Leskiego skazano ponownie na 10 lat "za współpracę z okupantem". Wyszedł po odbyciu niespełna połowy kary, w 1955 r.
Po rehabilitacji w 1957 r. pracował w przemyśle okrętowym, a później został pracownikiem naukowym i dyrektorem Ośrodka Informacji Naukowej Polskiej Akademii Nauk. Autor wielu patentów i ok. 150 prac naukowych był organizatorem ruchu wynalazczego i honorowym prezesem Stowarzyszenia Polskich Wynalazców i Racjonalizatorów.
Po odzyskaniu suwerenności przez Polskę w 1989 r. został przewodniczącym Związku Powstańców Warszawskich. Kazimierz Leski zmarł 28 maja 2000 roku w Warszawie.
