Guido z Arezzo
Z Wikipedii
Guido z Arezzo (Aretinus, Guido Monaco, ok. 980 – ok. 1050) – włoski mnich benedyktyński, teoretyk muzyki.
Pierwsze nauki pobierał w opactwie w Pomposa koło Ferrary. W 1025 roku, za wstawiennictwem bp. Teobalda, otrzymał stanowisko nauczyciela chóru chłopięcego w Arezzo, gdzie też przebywał przez dłuższy czas. Później sporo podróżował odwiedzając m.in. Saint Maur des Fosses, Evreux, St. Denis, Eu i Canterbury. Prawdopodobnie w ostatnich latach życia wstąpił do klasztoru kamedułów.
Udoskonalił zapis nutowy i wprowadził nową metodę śpiewu solmizację oraz diatoniczny postęp 6 dźwięków heksachord, każdy stopień skali otrzymał nazwę od początkowych zgłosek wierszy w hymnie na cześć św. Jana: ut, re, mi, fa, sol, la. W XIII w., ze względu na trudność w wykonywaniu sylaby ut, zmieniono ją na do.
Zobacz też: kompozytorzy muzyki poważnej.