Granatnik AGS-17

Z Wikipedii

AGS-17 Płamja to radziecki granatnik automatyczny skonstruowany w latach 70. XX wieku, który był pierwszą tego typu bronią na świecie. Broń działa na zasadzie odrzutu zamka swobodnego, zastosowano mechanizm spustowy z przełącznikiem rodzaju ognia, który umożliwia prowadzenie ognia pojedynczego i ciągłego. AGS-17 strzela radzieckim nabojem 30x29B mm, nabój posiada ciężki pocisk burzący o wadze 0,34kg (dla porównania pocisk natowskiego naboju 40 mm stosowanego w granatniku CIS-40-AFL waży 0,19kg). Zasilanie jest lewostronnie z taśmy ciągłej na 29 nabojów, taśma mieści się w pojemniku z prawej strony broni. Zastosowano optyczne przyrządy celownicze zamontowane z lewej strony komory zamkowej, lufa niewymienna chłodzona powietrzem. Granatnik posiada stosunkowo dużą szybkostrzelność teoretyczną wynoszącą 440 strzałów na minutę, ciężkie pociski wystrzeliwywane z granatnika mają małą prędkość początkową, ich zasięg maksymalny wynosi 1700m. Broń standardowo zamontowana jest na trójnogu, co ciekawe w granatnik ten uzbrojone były niektóre bojowe wozy piechoty BMP-1 biorące udział w walkach w Afganistanie. AGS-17 podobnie jak inne granatniki automatyczne ze względu na płaski tor lotu pocisków nie nadaje się do prowadzenie ognia pośredniego. Tak więc granatnik automatyczny AGS-17 jest bardzo dobrą bronią, która zapoczątkowała rozwój tego typu konstrukcji na świecie. Następcą AGS-17 został granatnik automatyczny AGS-30.

[edytuj] Linki zewnetrzne

opisybroni.republika.pl (zdjęcie)