Gałęzinowo

Z Wikipedii

Gałęzinowo
Województwo	pomorskie
Powiat	słupski
Gmina	Słupsk
Strefa numeracyjna (do 2005)	59
Tablice rejestracyjne	GSL

Gałęzinowo – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Słupsk.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.

Gałęzinowo (grodzisko kultury łużyckiej) - Na terenie wsi od strony północnej znajduje się grodzisko z czasów kultury łużyckiej.

Grodziska albo inaczej mówiąc osady obronne kultury łużyckiej były budowane już od roku 1000 p.n.e. (niektórzy naukowcy mówią, że od roku 1200 p.n.e.), Tak daleko na północ wysunięty gród mógł powstać ok. 700-750 roku p.n.e. Ludność w tych osadach żyła przez bardzo długi okres czasu bez zmian w sposobie życia, jak stwierdzili archeolodzy w Biskupinie. Upadek tej kultury nastąpił w V-IV w. p.n.e. Grodzisko powstało na wysokiej skarpie, nad Słupią. Do Słupi wpływały tu dwa potoki (dawały miejsce obronne), bardzo duże ich wąwozy odprowadzały wodę z roztapiającego się lodowca a dzisiaj płyną na dnie tych wąwozów ledwie stróżki.

W przypadku dotychczasowych wyników badań w Gałęzinowie są tylko cztery warstwy „łużyckie”, nie można mówić tu o grodzisku Słowian. Słowianie często wykorzystywali już wykonane wały i wykorzystywali dogodne w terenie miejsce do prowadzenia obrony jednak z całą pewnością została określona tu bytność jedynie ludności kultury łużyckiej. Grodziska w kulturze łużyckiej miały palisady z drewna, czasem w powiązaniu ze skrzynkową konstrukcją drewno- ziemia i dodatkowo wzmacniane były kamieniami. Do dzisiaj istnieje w Gałęzinowie wał zaporowy, tylko częściowo rozkopany.

Mimo wielu starań do wyjaśnienia tego problemu nie wiadomo dokładnie kiedy grodzisko przestało być zamieszkiwane przez swoich mieszkańców. Mógł mieć tu swój udział lud koczowniczy, Scytowie. Lud ten czynił wyprawy na tereny europejskie znad Morza Czarnego. Inną przyczyną może być ekspansja ludności kultury pomorskiej, która w IV w. p.n.e. opanowała terytorium kultury łużyckiej (bez Mazur i środkowej Polski). Ze względu jednak na miejsce położenia Gałęzinowa, tam, gdzie wówczas był brzeg morski, najpewniej ludność kultury pomorskiej spowodowała to „opuszczenie” grodziska.

W okresie nowożytnym zostało grodzisko ponownie „zagospodarzone” przez rodzinę osiedleńców z Niemiec. Według opinii służb ochrony zabytków, zostało zasiedlone (właściwie to została pobudowana wtedy do dziś stojąca szachulcowa stodoła) w 2 poł. XIX w.

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Informacje o gałęzinowskim grodzisku

[edytuj] Bibliografia

1. Gąssowski Jerzy, Kempisty Andrzej; PRZEWODNIK ARCHEOLOGICZNY PO POLSCE, Z.N.IM. OSSOLIŃSKICH, 1973
2. Niesiołowska- Wędzka Anna; POCZĄTKI I ROZWÓJ GRODÓW KULTURY ŁUŻYCKIEJ OSSOLINEUM, 1974
3. Olczak Jerzy; W SPRAWIE GRODÓW KULTURY ŁUŻYCKIEJ NA POMORZU, Slavia Antiqua t. 18, W- wa, 1971
4. Olczak Jerzy i Siuchniński Kazimierz; SPRAWOZDANIE Z BADAŃ WERYFIKACYJNYCH GRODZISK PRZEPROWADZONYCH NA TERENIE POWIATU SŁUPSKIEGO, Kosz. Zesz. Muz., t. 2, 1972
5. Witt Walter; Die Burgwälle des Stolper Landes, Stolp 1934
6. Witt Walter; Urgeschichte des Stadt= und Landkreises Stolp, Stolp 1934

To jest tylko zalążek artykułu związanego z woj. pomorskim. Jeśli możesz, rozbuduj go.