Francis Scott Fitzgerald
Z Wikipedii
Francis Scott Fitzgerald, amerykański pisarz i nowelista, ur. 24 września 1896 r. (St. Paul, Minnesota), zm. 21 grudnia 1940 r. w Hollywood.
Studiował na Uniwersytecie Princeton.
Był jednym z czołowych przedstawicieli zagubionego pokolenia pisarzy amerykańskich, w swojej twórczości ukazał swoje rozczarowanie i anarchiczny bunt młodego pokolenia amerykańskiego wobec rzeczywistości powojennej. Jego utwory, na których piętno odcisnęły przemiany ideowo-moralne i obyczajowe w stosunkach amerykańskich w latach dwudziestych XX wieku, zjednały mu opinię kronikarza epoki jazzu.
Jego dorobek obejmuje następujące powieści:
- This Side of Paradise (Po tej stronie raju) (1920)
- The Beautiful and Damned (Piękni i przeklęci) (1922)
- The Great Gatsby (Wielki Gatsby) (1925, wyd. polskie 1962)
- Tender is the Night (Czuła jest noc) (1934, wyd. polskie 1967)
- The Love of the Last Tycoon (Ostatni z wielkich) (1940, wyd. polskie 1975)
Napisał również wiele opowiadań, z których w Polsce wyszły trzy wybory - Historia jednego wyjazdu (1962), Odwiedziny w Babilonie (1963) oraz Piękność Południa i inne opowiadania (1981).