Eugène Ionesco
Z Wikipedii
Eugène Ionesco (rum. Eugen Ionescu; ur. 26 listopada 1909 w Slatinie, zm. 28 marca 1994 w Paryżu) - awangardowy francuski dramaturg pochodzenia rumuńskiego, współtwórca teatru absurdu.
Urodzony z ojca Rumuna i matki Francuzki. Lata dziecięce spędził we Francji, ale w młodości wrócił do Rumunii. Studiował na uniwersytecie w Bukareszcie, po studiach pracował jako nauczyciel języka francuskiego. W roku 1936 ożenił się. Do Francji wrócił w roku 1938, aby dokończyć doktorat, tam zastała go wojna. Wrócił jeszcze do Ruminii, ale w roku 1942 przyjechał z powrotem do Francji, gdzie został do końca życia. W roku 1957 został przyjęty w poczet "Collège de 'Pataphysique". W roku 1970 został przyjęty w poczet Akademii Francuskiej. W roku 1994 zmarł i został pochowany na Cimetiere du Montparnasse, w Paryżu.
[edytuj] Twórczość
- Łysa śpiewaczka (La cantatrice chauve, 1950)
- Lekcja (La leçon, 1951)
- Krzesła (Les Chaises, 1952)
- Improwizacja (L'impromptu de l'Alma, 1956)
- Nosorożec (Rhinocéros, 1959)
- Król umiera (Le roi se meurt, 1962)
- Pieszo w powietrzu (Le piéton de l'air, 1963)
- Pragnienie i głód (Le Soif et la Faim, 1966)
- Mackbett (1974)
- powieść Samotnik (Le Solitaire, 1973)
Marionetkowe postacie poruszające się w absurdalnym świecie pełnym strachu i grozy. Sytuacje banalne, często przedstawione w komicznym świetle, przeradzają się w tragedię. Farsa i parodia przeplata się z satyrą pełną okrutnych akcentów. Obrazuje osaczenie i samotność człowieka we współczesnym świecie.
