EU11

Z Wikipedii

EU11
Producent	Adtranz-Pafawag
Układ osi	Bo'Bo'
Masa służbowa	82 tony
Długość ze zderzakami	19400 mm
Szerokość	2950 mm
Średnica kół	1100 mm
Liczba silników	4
Typ silników trakcyjnych	ASIA7065
Moc ciągła	6000 kW
Maksymalna siła pociągowa	280 kN
Stosunek przekładni	1:3,65
Prędkość konstrukcyjna	220 km/h

EU11 (114E) - zamówiona przez PKP w 1996 seria 42 lokomotyw elektrycznych produkcji zakładów Adtranz-Pafawag we Wrocławiu, która jednak z powodów finansowych nigdy nie została odebrana przez zamawiającego. Ostatecznie lokomotywy te zostały zakupione przez włoskie linie Ferrovie dello Stato i eksploatowane są tam pod oznaczeniem E405.

Spis treści 1 Konstrukcja 2 Eksploatacja 2.1 W Polsce 2.2 We Włoszech 3 Zobacz też

[edytuj] Konstrukcja

Lokomotywa uniwersalna 114E przeznaczona jest do prowadzenia pociągów pasażerskich o masie 600 ton z prędkością maksymalną 200 km/h lub 800 ton z prędkością 160 km/h, a także towarowych o masie 1200 ton z prędkością 140 km/h lub 2200 ton z prędkością 100 km/h. Elektrowóz jest jednosystemowym (napięcie sieci 3000 V) pojazdem dwukabinowym o samonośnej, spawanej konstrukcji modułowej wykonanej ze stali węglowej. Wszystkie urządzenia wysokiego napięcia i elektroniki są zgrupowane w przedziale maszynowym, pośrodku którego znajduje się przejście. Elektrowóz wyposażono w asynchroniczne silniki trójfazowe sterowane tyrystorowo oraz hamulce elektrodynamiczne. Lokomotywa diagnozowana jest przez komputer, a w kabinie maszynisty zamiast nastawnika zabudowano komputerowy joystick, klimatyzację i monitor zastępujący kontrolki. W celu zwiększenia bezpieczeństwa na wysokości stanowisk maszynisty wbudowano belki pochłaniające energię w przypadku zderzenia. Zastosowano również w nich hamowanie elektrodynamiczne.

[edytuj] Eksploatacja

[edytuj] W Polsce

Zamówione przez PKP lokomotywy (prócz EU11 zamówiono także dwusystemowe EU43) miały być eksploatowane na trasie Warszawa-Berlin oraz na CMK. Trudności finansowe zamawiającego spowodowały odstąpienie od kupna i ostatecznie wszystkie egzemplarze zakupiły państowe koleje włoskie. Elektrowozy, mimo że nigdy nie były własnością PKP, podczas pobytu w Polsce posiadały malowanie z logo spółki oraz oznaczeniem stosowanym przez przewoźnika. W ramach testów kursowały (wraz z dodatkową lokomotywą) jako pociągi pospieszne oraz na CMK, gdzie przechodziły testy prędkościowe. Lokomotywy te przechodziły także próby na torze doświadczalnym w Żmigrodzie.

[edytuj] We Włoszech

We Włoszech lokomotywy otrzymały nowe malowanie oraz oznaczenie E405. Obniżono także prędkość maksymalną do 140 km/h. Elektrowozy tego typu stacjonują w lokomotywowniach w Mediolanie, Weronie i Udine, a stosowane są do prowadzenia szybkich pociągów towarowych o masie do 1300 ton.

[edytuj] Zobacz też

• EU43