Eryk Pomorski
Z Wikipedii
Eryk Pomorski (1382 - 1459) - król Danii, Norwegii i Szwecji.
Eryk Pomorski urodził się na zamku darłowskim, był synem księcia słupskiego Warcisława VII i Marii Meklemburskiej. W 1388 r. został zaadoptowany przez swoją ciotkę królową Danii, Norwegii i Szwecji Małgorzatę I. Ona zmieniła mu chrzestne imię Bogusław na Eryk. Na mocy Unii kalmarskiej w roku 1397 został koronowany na władcę tych królestw jako Eryk XIII. Realnie panować zaczął w 1412 roku po śmierci Małgorzaty.
Dążąc do opanowania całego wybrzeża Bałtyku, wplątał się w wyczerpujące wojny o Szlezwik, Gotlandię, Estonię i Inflanty. Popierał rozwój miast, budował zamki, usprawniał administrację, dbał o gospodarkę. Liczni wrogowie wyrobili mu jednak złą opinię. Został zdetronizowany na przełomie lat 30. i 40. XV wieku i przeniósł się na Gotlandię, skąd nękał napadami wrogów, zyskując miano "Ostatniego Korsarza Bałtyku". Do Darłowa wrócił w 1449 roku, skąd rządził ziemią słupską. Eryk był człowiekiem wysokim (190 cm wzrostu), energicznym, cieszył się dużym powodzeniem u kobiet. Z tego względu wszedł w nielegalny związek z Anną Domather
| Poprzednik Małgorzata I |
 |
król Danii 1396-1439 |
|
Następca Krzysztof III Bawarski |
| Poprzednik Małgorzata I |
 |
król Norwegii 1389-1442 |
|
Następca Krzysztof III Bawarski |
| Poprzednik Małgorzata I |
 |
król Szwecji 1396-1439 |
|
Następca Karol VIII Knutsson Bonde |
