Dolina Królów
Z Wikipedii
Dolina Królów (ar. Wadi el-Muluk, وادي الملوك) – położona na terenie Teb Zachodnich dolina stała się miejscem spoczynku królów Egiptu XVIII – XX dynastii. Pierwszym faraonem, który nakazał budowę swojego grobowca z dala od znanych nekropoli był Totmes I , ostatnim Ramzes XI.
Grobowce wznoszone w tej dolinie, to wykute w skale kaplice grzebalne. Niestety, już w czasach współczesnych faraonom, wiele grobów zostało otwartych i ograbionych. Proceder ten trwał przez wieki. Z tego też powodu, już w czasach panowania faraonów zdarzały się sytuacje przenoszenia mumii, mające na celu ochronę ich przed zbezczeszczeniem. Współczesnym badaczom udało się odnaleźć tylko jeden niesplądrowany grobowiec - Tutanchamona. W Dolinie Królów odkryto nie tylko miejsca pochówku, ale i niedokończone komory grobowe.
Cała dolina to właściwie dwie doliny, zachodnia jej część zwana po prostu Doliną Zachodnią (WV) lub Doliną Małp (Wadi El-Gurud, Biban El-Gurud) oraz część wschodnia (KV), zwana Doliną Wschodnią (Biban El-Muluk). W sumie archeolodzy natrafili na 63 grobowce i 20 rozpoczętych i nieukończonych budowli.
John Gardiner Wilkinson w 1827 roku zaproponował ponumerowanie grobowców. Nadano im numery od 1 do 21 rozpoczynając od wejścia do doliny i posuwając się w kierunku wschodnim. Pozostałe numery – od 22 do 63 nadawano systematycznie, po odkryciu kolejnego grobowca - (ostatni numer KV 63 nadano grobowcowi odkrytemu w lutym 2006 roku w centralnej części Doliny). Numery poprzedzone są literami lokalizującymi położenie grobowca w Dolinie Wschodnie lub Zachodniej.
Spis treści |
[edytuj] Najbardziej znane grobowce odkryte w Dolinie Królów
|
A - stopnie wejściowe B - korytarz C - przedsionek D - komora boczna E - komora grobowa F - skarbiec |
[edytuj] Grobowiec Tutanchamona
Grób KV62 - został odkryty 4 listopada 1922 roku przez Howarda Cartera, który prowadził prace na polecenie lorda Carnavona. Było to sensacyjne odkrycie, bowiem po raz pierwszy udało się znaleźć grób z pełnym wyposażeniem. Mumia króla spoczywała w sarkofagu wykonanym z kwarcytu w trzech mumiokształtnych trumnach: pierwsze dwie wykonane były ze złoconego drewna (druga dodatkowo zdobiona była szkliwem), trzecia została wykonana ze złota. Ozdobiono ją inkrustacjami z kamieni: turkusów, lapis-lazuli, karneoli. Złota maska okrywająca mumię, inkrustowana elementami z masy szklanej, oddawała rysy młodego króla. Na czole umieszczono głowy kobry i sępa, mające zapewnić ochronę zmarłemu. Sztuczna broda z zagiętym końcem symbolizuje związek faraona z Ozyrysem (na wizerunkach żywych faraonów broda ma koniec ścięty prosto), Zerwana była tylko zewnętrzna pieczęć, pozostałe były nienaruszone. Największe wrażenie na odkrywcach zrobił zasuszony bukiecik kwiatów odnalezionych przy mumii. Budowa grobowca różni się od typowych grobowców królewskich. Biorąc pod uwagę młody wiek zmarłego króla wysnuto teorię, że jest to przebudowany w pośpiechu grobowiec dostojnika państwowego lub arcykapłana na miejsce spoczynku faraona. Do wnętrza grobowca prowadzi 16 stopni, za nimi długa pochylnia prowadzi do przedsionka, z którego można przejść do bocznej komory i komory grobowej. Komora grobowa łączy się jeszcze z pomieszczeniem nazwanym skarbcem. Większość znalezionych przedmiotów, to wyroby rzemieślnicze, jubilerskie (znaleziono meble, kaplice, rydwany, posągi, broń i biżuterię naczynia i inne niezbędne zdaniem starożytnych Egipcjan w życiu pozagrobowym). W grobowcu (w skarbcu) znaleziono też mumie maleńkich dzieci – dziewczynek, najprawdopodobniej zmarłych w niemowlęctwie córek faraona oraz miniaturową trumnę zawierającą pukiel włosów i inskrypcję z imieniem królowej Teje.
Dzisiaj większość wyposażenia grobowca spoczywa w Muzeum w Kairze. W samym grobowcu pozostał sarkofag i dekoracje zdobiące ściany,
Dość paradoksalny jest fakt, że najwięcej informacji o sztuce Egiptu, koncepcjach teologicznych i obrzędach z okresu Nowego Państwa zostało zgromadzonych właśnie z okresu krótkiego panowania Tutanchamona, króla, który nie odegrał w historii Egiptu znaczącej roli.
(Dodać trzeba że w rzeczywistości grobowiec był już dwukrotnie okradany w starożytności - stąd m.in. zerwana plomba na kaplicy okrywającej sarkofag, bałagan w pierwszym pomieszczeniu, sporo przedmiotów odebranych złodziejom poupychano pospiesznie po kątach i różnych skrzyneczkach, przede wszystkim jednak brak jakichkolwiek złotych naczyń, te widocznie udało sie złodziejom wynieść)
[edytuj] Grobowiec Seti I
KV17 - został odkryty 16 października 1817 r. przez Giovanni Battista Belzoni. Ma jedną z najbardziej skomplikowanych konstrukcji wśród grobowców znalezionych w Dolinie Królów. Zbudowany jest z szeregu komnat połączonych schodami i rampami, tworzących najdłuższy i najgłębszy grób w dolinie. Znaleziony w komorze grobowej sarkofag znajduje się obecnie w Muzeum Soane w Londynie, mumii w nim już nie było (została przeniesiona do skrytki w Deir el-Bahari). Ściany grobowca pokryte są licznymi polichromiami przedstawiającymi króla przed wizerunkami bóstw oraz sceny z ceremonii pogrzebowych.
[edytuj] Grobowiec Amenhotepa II
KV35 – został odkryty 9 marca 1898 r. przez Victora Loreta. Jest to długi tunel, z licznymi stopniami, pochylniami prowadzącymi do pomieszczenia z kolumnami. Samo pomieszczenie nie ma specjalnych ozdób. W ścianie prostopadłej do wejścia z tunelu znajduje się przejście do drugiego korytarza, znów prowadzącego w dół, do komory grobowej. Ściany komory zdobią bogate polichromie, przedstawiające króla przed Ozyrysem, Anubisem i Hathor oraz sceny Amduat (księgi o zaświatach). Sufit zdobi polichromia przedstawiająca rozgwieżdżone niebo. Odnaleziony w komorze sarkofag był nienaruszony. Do komory przylegają cztery boczne pomieszczenia, w których odkrywca grobowca znalazł kilkanaście mumii władców i ich rodzin z czasów XVIII, XIX i XX dynastii. Część z nich udało się zidentyfikować.
[edytuj] Grobowiec Ramzesa IV
KV2 - był znany w starożytności. Do komory grobowej, systemem schodów i ramp, prowadzi długi, prosty korytarz. Na ścianach korytarzy i ramp zachowały się w dobrym stanie polichromie. Pierwszy korytarz zdobiony jest scenami z Litanii do Re i portretami króla przed Re. Dalsza część dekoracji to sceny z Księgi Jaskiń i Księgi Umarłych. W komorze z sarkofagiem polichromie przedstawiają sceny z Księgi Bram i Księgi Amduat, na sklepieniu umieszczono obrazy z Księgi Nieba. W bocznych komorach przedstawiono wizerunki króla i całe wyposażenie grobowe. Mumia króla jeszcze w starożytności została przeniesiona do grobowca Amenhotepa II.
[edytuj] Grobowiec Ramzesa V i Ramzesa VI
KV9 - w czasach rzymskich znany był jako grób Memnona, Ekspedycja Napoleońska nazwała go La Tombe de la Metampsychose. Jest to grobowiec nie ukończony. Długi korytarz prowadzi przez salę kolumnową do niedokończonej komory grobowej. Brakuje też dodatkowych pomieszczeń. Ściany korytarzy i komór zdobią polichromie ilustrujące Księgi Bram, Jaskiń, Nieba, Amduat i inne. Mumie faraonów znaleziono w grobowcu Amenhotepa II. Nie odnaleziono sarkofagów.
[edytuj] Gdy grobowce się "łączą"
Dolina Królów pełniła funkcję królewskiej nekropoli z górą pięćset lat, w czasach XVIII, XIX i XX dynastii. Z czasem gdy przybywało w niej grobowców, zaczęło w niej brakować miejsca dla nowych, wciąż powstających. Wejścia do grobowców z wcześniejszych królewskich pochówków z biegiem lat pokrywały warstwy rumoszu z budowy późniejszych oraz resztki fundamentów chat ich budowniczych. Jak się wydaje nie istniał żaden szczegółowy, a nawet pobieżny plan rozmieszczenia grobowców w Dolinie Królów i zbiegiem lat ich położenie zostało zapomniane. W takich warunkach, tylko szczęśliwy zbieg okoliczności mógł sprawić, że budowniczowie nowych grobowców nie wdzierali się często, do już istniejących. Stało się tak jedynie w trzech przypadkach. W dwóch z nich pracę na tym etapie zakończono, zabudowując miejsce przekopu, by później w czasach innych władców dokończyć ich wykuwanie, a w trzecim zmieniono plan grobowca, kontynuując pracę.
[edytuj] KV 47 do KV 32
KV 47 – grobowiec Siptaha jest grobowcem o planie typowym dla czasów XIX dynastii. Jest ciągiem korytarzy i sal biegnących wzdłuż osi z licznymi komorami bocznymi, salą kolumnową oraz sklepioną komorą grobową, znajdującą się pod koniec całego kompleksu. Budowniczowie, wykuwając, z założenia komorę grobową, przebili się do jednej z nie dekorowanych bocznych komór z grobowca Tia KV 32. Prawdopodobnie po wstępnej analizie położenia obu grobowców, zmieniono plan i kontynuowano pracę. Miejsce przebicia zabudowano, a w miejscu tym wykonano korytarz, przedłużając i pogłębiając grobowiec. Komora grobowa została wykonana kilkanaście metrów dalej.
[edytuj] KV 11 do KV 10
KV 11 – grobowiec zaplanowany dla Setnachta, położony jest w południowo-wschodniej części Doliny. Podczas wykuwania korytarzy wzdłuż wytyczonej osi, budowniczowie przebili się do jednej z bocznych komór, położonego obok grobowca KV 10, należącego do Amenmesa. Prace natychmiast przerwano. Dla Setnachta powiększono istniejący już grobowiec KV 14, należący do Tauseret. Syn i następca Setnachta – Ramzes III rozkazał rozbudować niedokończony grobowiec KV 11 dla siebie. Budowniczowie zmienili plany, przesuwając jego oś i przedłużając cały kompleks o kilkanaście metrów. Powstał w ten sposób jeden z najdłuższych grobowców w Dolinie.
[edytuj] KV 9 do KV 12
KV 9 – grobowiec Ramzesów V i VI, położony w centralnej części Doliny jest jednym z najdłuższych, a jednocześnie jednym z kilku o najprostszej konstrukcji. Na końcu długiego ciągu prostych korytarzy, przedzielanych bramami, znajduje się komora grobowa, sala częściowo podparta czterema filarami z centralną częścią o sklepionym suficie i obniżonej podłodze. W czasie wykuwania końcowych partii całego kompleksu, budowniczowie przebili się do ostatniej komory grobowca KV 12, znajdującej się powyżej. W wyniku korekty planu obniżono sufit korytarza, wykuto zstępującą podłogę i obniżono całość położenia komory grobowej omijając w ten sposób grobowiec położony powyżej.
W 1979 nekropola została wpisana na Listę światowego dziedzictwa UNESCO.
[edytuj] Zobacz też
