DHCP
Z Wikipedii
DHCP (ang. Dynamic Host Configuration Protocol - protokół dynamicznego konfigurowania węzłów) to protokół komunikacyjny umożliwiający komputerom uzyskanie od serwera danych konfiguracyjnych, np. adresu IP hosta, adresu IP bramy sieciowej, adresu serwera DNS, maski sieci. Protokół DHCP jest zdefiniowany w RFC 2131 i jest następcą BOOTP. DHCP został opublikowany jako standard w roku 1993.
W kolejnej generacji protokołu IP czyli IPv6 jako integralną część dodano nową wersję DHCP czyli DHCPv6. Jego specyfikacja została opisana w RFC 3315.
Spis treści |
[edytuj] Komunikaty
- DHCPDISCOVER - zlokalizowanie serwerów
- DHCPOFFER - przesyłanie parametrów
- DHCPREQUEST - żądanie przydzielenia używanych parametrów
- DHCPACK - potwierdzenie przydziału parametrów
- DHCPNAK - odmowa przydzialu parametrów
- DHCPDELINE - wskazanie że adres sieciowy jest już używany
- DHCPRELEASE - zwolnienie adresu
- DHCPINFORM - zadanie przydzialu parametrów (bez adresu IP)
[edytuj] Nagłówek DHCP
| 00 - 07 | 08 - 15 | 16 - 23 | 24 - 31 | ||||||||||||||||||||||||||||
| operacja | typ sprzętu | długość adresu sprzętowego | ilość skoków | ||||||||||||||||||||||||||||
| xid (identyfikator transakcji) | |||||||||||||||||||||||||||||||
| ilość sekund | flagi | ||||||||||||||||||||||||||||||
| adres IP klienta | |||||||||||||||||||||||||||||||
| przydzielony adres IP klienta | |||||||||||||||||||||||||||||||
| adres IP serwera | |||||||||||||||||||||||||||||||
| adres IP bramki (rutera) | |||||||||||||||||||||||||||||||
| adres sprzętowy klienta (16 oktetów) | |||||||||||||||||||||||||||||||
| nazwa serwera (64 oktety) | |||||||||||||||||||||||||||||||
| plik startowy (128 oktetów) | |||||||||||||||||||||||||||||||
| opcje producenta (długość zmienna) | |||||||||||||||||||||||||||||||
[edytuj] Przydzielanie adresów IP
Protokół DHCP opisuje trzy techniki przydzielania adresów IP:
- przydzielanie ręczne oparte na tablicy adresów MAC oraz odpowiednich dla nich adresów IP. Jest ona tworzona przez administratora serwera DHCP. W takiej sytuacji prawo do pracy w sieci mają tylko komputery zarejestrowane wcześniej przez obsługę systemu.
- przydzielanie automatyczne, gdzie wolne adresy IP z zakresu ustalonego przez administratora są przydzielane kolejnym zgłaszającym się po nie klientom.
- przydzielanie dynamiczne, pozwalające na ponowne użycie adresów IP. Administrator sieci nadaje zakres adresów IP do rozdzielenia. Wszyscy klienci mają tak skonfigurowane interfejsy sieciowe, że po starcie systemu automatycznie pobierają swoje adresy. Każdy adres przydzielany jest na pewien czas. Taka konfiguracja powoduje, że zwykły użytkownik ma ułatwioną pracę z siecią.
Niektóre serwery DHCP dodatkowo przydzielają każdemu klientowi własny adres DNS, przekazywany na serwer nazw protokołem zgodnym ze specyfikacją RFC 2136.
[edytuj] Parametry konfiguracji przekazywane do klienta
Serwer DHCP może dostarczać swoim klientom dodatkowe dane pozwalające na konfigurację sieci. Zostały one opisane w specyfikacji RFC 2132.
Niektóre z dodatkowych opcji
- adres IP serwera DNS
- nazwa DNS
- adres IP bramy sieciowej (ang. gateway)
- adres broadcast
- maska podsieci
- maksymalny czas oczekiwania na odpowiedź w protokole ARP
- wartość MTU (maksymalny rozmiar pakietu)
- adresy serwerów NIS
- domena NIS
- adres IP serwera SMTP
- adres serwera TFTP
- adres serwera nazw Netbios
[edytuj] Najpopularniejsze serwery DHCP
Microsoft wprowadził DHCP do systemu Windows NT w wersji 3.5 w roku 1994, jednak to nie ta firma opracowała sam protokół.
Fundacja Internet Systems Consortium opracowała serwer DHCP w wersji 1.0.0. dla systemów Unix. ISC DHCP został wydany 6 grudnia 1997 roku, a w 1999 pojawiła się wersja 2.0 bardziej zgodna ze specyfikacją. Serwer ten jest dostępny na stronie: http://www.isc.org/sw/dhcp/
W dystrybucjach Linuksa serwer ISC DHCP jest zwykle dostępny w pakiecie pod nazwą dhcpd (ang. Dynamic Host Configuration Protocol Daemon).
Korporacja Cisco opracowała własny serwer DHCP dla systemu IOS 12.0 w roku 1999. System operacyjny Solaris firmy Sun został wyposażony w pełną obsługę protokołu w roku 2001.
Niektórzy producenci ruterów rozszerzyli ich możliwości o obsługę serwera DHCP
Darmowy serwer DHCP dla systemu Windows jest dostępny na stronie: http://tftpd32.jounin.net/
[edytuj] DHCP oraz PPP
Połączenie pomiędzy dostawcą Internetu (ISP) oraz klientem jest najczęściej realizowane poprzez protokół PPP. Jego częścią jest protokół IPCP, który pozwala na ustalenie adresów IP przydzielonych dla lokalnego komputera widocznego w sieci światowej oraz obsługującego go rutera dostawcy. Informacje te nie wystarczą do pełnej konfiguracji klienta. Aby automatycznie pobrać adresy serwerów DNS oraz inne dodatkowe dane konieczne jest wykorzystanie protokołu DHCP. Protokół PPP tworzy wirtualną podsieć, w której można przesyłać komunikaty DHCP. W ten sposób klient uzyskuje dodatkowe informacje niezbędne do automatycznej konfiguracji. Najczęściej poprawne funkcjonowanie DHCP jest konieczne, aby poprawnie połączyć się z Internetem.
[edytuj] Pakiety protokołu DHCP
[edytuj] Poszukiwanie serwera DHCP
Klient chcący się połączyć z serwerem wysyła do sieci lokalnej pakiety rozgłoszeniowe zaadresowane do wszystkich odbiorców. Procedura ta nosi nazwę DHCP DISCOVER – odkrywanie DHCP. Czasami rutery są konfigurowane, aby przekazywały pakiety DHCP do właściwego serwera w innej podsieci. Pakiety mają adres docelowy rozgłoszeniowy 255.255.255.255 i zawierają prośbę o ostatnio używany adres IP (np. 192.168.1.100). Może ona zostać zignorowana przez serwer.
[edytuj] Oferta DHCP
Oferta DHCP (ang. DHCP Offer) jest składana przez serwer, który określa właściwą konfigurację klienta na podstawie sprzętowego adresu urządzenia sieciowego określonego w polu CHADDR (w sieci lokalnej to adres MAC). W polu YIADDR serwer przekazuje klientowi jego adres IP.
[edytuj] Żądanie DHCP
Żądanie DHCP (ang. DHCP Request) jest wysyłane przez klienta, który już rozpoznał serwer DHCP, ale chce uzyskać inne parametry konfiguracji. Dla przykładu może ponownie zażądać adresu IP 192.168.1.100. RFC 2131 wprowadza dodatkowo zapytanie typu DHCPINFORM. Klient stosuje je, gdy ma już przypisany adres IP (np. ręcznie), lecz nadal nie zna pozostałych wymaganych parametrów. W odpowiedzi serwer wysyła pakiet potwierdzenia DHCP z pustym polem YIADDR oraz nieustawionym czasem dzierżawy adresu.
[edytuj] Potwierdzenie DHCP
Potwierdzenie DHCP (ang. DHCP Acknowledge) jest wysyłane jako odpowiedź na żądanie. Zakłada się, że reakcją klienta na potwierdzenie będzie odpowiednie skonfigurowanie interfejsu sieciowego.
