Bitwa pod Nyborgiem
Z Wikipedii
Bitwa pod Nyborgiem miała miejsce 24 listopada 1659 podczas drugiej wojny północnej.
W drugiej połowie 1659 roku wojska szwedzkie pod naciskiem sił sprzymierzonych (Duńczycy, Austriacy, Brandenburczycy i Polacy), których naczelnym wodzem był Raimondo Montecuccoli, wycofali się z Półwyspu Jutlandzkiego na wyspę Fionię. Montecuccoli dzięki wsparciu floty holenderskiej dowodzonej admirała Michiela de Ruytera postanowił zdobyć Fionię. Dnia 24 listopada armia sprzymierzonych licząca 10000 żołnierzy, dowodzona przez saskiego wodza Ernesta von Ebersteina, przedostała się na Fionię i rozbiła liczącą 7000 żołnierzy armię szwedzką. Niedobitki Szwedów schroniły się w twierdzy Nyborg, którą zaraz ostrzeliwać zaczęła flota holenderska. Dwa dni później, 26 listopada, twierdza skapitulowała. W bitwie wzięła udział kawaleria polska w sile 1000 żołnierzy pod dowództwem pułkownika Kazimierza Piaseczyńskiego.
