Bitwa pod Hittin
Z Wikipedii
Bitwa pod Hittin (zwana też bitwą pod Hattin) miała miejse 4 lipca 1187 roku, pomiędzy wojskami Królestwa Jerozolimskiego pod wodzą króla Gwidona z Lusignan a wojskami muzułmańskimi sułtana Saladyna.
Spis treści |
[edytuj] Tło bitwy
Za namową wielkiego mistrza templariuszy Gerarda de Ridefort król Gwidon postanowił iść na pomoc oblężonej przez wojska Saladyna w Tyberiadzie żonie Rajmunda z Trypolisu, pomimo rozsądnych rad samego Rajmunda, aby się powstrzymać od tego kroku, albowiem ani czas ani miejsce nie sprzyjały Frankom i wojsko nie miało przygotowanych odpowiednich zapasów wody na wyprawę.
[edytuj] Liczebność stron
Armia Królestwa Jerozolimskiego liczyła 1200 rycerzy, 4000 turkopoli i do 18 000 piechoty. Liczebność wojsk Saladyna jest trudna do określenia, historycy szacują ją na 30 do 50 000, z czego zaledwie 12 000 zawodowej jazdy. Resztę stanowili ochotnicy.
[edytuj] Czas i miejsce bitwy
Do starcia doszło na wzgórzach zwanych Rogami Hittin nieopodal wioski Hittin (Hattin), 12 km na południe od jeziora Genezaret w dniu 4 lipca, w dniu święta patrona chrześcijańskich rycerzy św. Marcina, zwanego Wrzącym, gdyż był to czas największych upałów w tej części świata.
[edytuj] Walka
Oddziały Saladyna pierwsze przypuściły szturm na pozycje krzyżowców, uderzając ze skrzydeł. Chcąc przełamać zamykający się pierścień okrążenia straż przednia dowodzona przez Rajmunda z Trypolisu uderzyła na mameluków. Muzułmanie jednak rozstąpili się i atak ciężkiej kawalerii poszedł w próżnię, a następnie zamknęli okrążenie, odcinając piechotę frankijską od jazdy. Piechota wraz z pozostałymi rycerzami oraz królem została odrzucona na Rogi Hattin. Chrześcijanie próbowali wielokrotnie kontrataków, za każdym razem jednak cofali się z ogromnymi stratami, coraz bardziej zmęczeni i spragnieni, pozbawieni wody. Kolejne ataki muzułmanów przyniosły w końcu sukces, jako ostatni padł czerwony namiot króla jerozolimskiego. Poległ m.in. biskup Akry, a Święty Krzyż, który dzierżył w dłoniach, dostał się w ręce niewiernych. Do niewoli dostał się sam król i najznakomitsi dygnitarze królestwa. Spośród pojmanych pan Zajordanii Renald z Châtillon, najbardziej znienawidzony przez Saladyna, został przez niego stracony osobiście, zginęli też-po odmowie przejścia na islam- prawie wszyscy pojmani rycerze zakonni, z wyjątkiem wielkiego mistrza templariuszy Gerarda de Rideforta, który najprawdopodobniej był na usługach Saladyna.
[edytuj] Straty stron
Straty krzyżowców wyniosły ok. 8000 zabitych, 12 000 jeńców. Ok. 3000 żołnierzy udało się uratować, głównie ze straży tylnej i przedniej. Straty wojsk Saladyna są trudne do ustalenia.
[edytuj] Podsumowanie
Pod Hittinem zniszczona została największa armia, jaka kiedykolwiek została wystawiona przez Królestwo Jerozolimskie. Chrześcijanie utracili Relikwię Krzyża Świętego. Bitwa ta była największą klęską chrześcijan w walce z muzułmanami w Ziemi Świętej.
Wkrótce po tym zwycięstwie Saladyn zdobył Jerozolimę i większość miast Królestwa Jerozolimskiego. Od tego czasu, pomimo jeszcze nielicznych sukcesów krzyżowców, datuje się stopniowy upadek królestwa.
[edytuj] Zobacz też
