Bitwa pod Żółtymi Wodami
Z Wikipedii
Bitwa pod Żółtymi Wodami to pierwsza bitwa między wojskami polskimi a Kozakami w czasie powstania Chmielnickiego rozegrana 16 maja 1648.
Na wieść o wybuchu powstania hetman wielki koronny Mikołaj Potocki ruszył niezwłocznie na Ukrainę, nie czekając na pomoc ze strony księcia Jeremiego Wiśniowieckiego. Rozdzielił swoje wojska na 3 części, przy czym największy oddział zostawił przy sobie, a przeciwko siłom kozacko-tatarskim Bohdana Chmielnickiego wysłał dwie grupy. Pierwsza pod dowództwem syna hetmana, Stefana Potockiego (który korzystał z pomocy Jacka Szemberka i Stefana Czarnieckiego), maszerowała stepem, druga, składająca się głównie z kozaków rejestrowych przemieszczała się łodziami po Dnieprze.
Po dotarciu do Żółtych Wód oddział Stefana Potockiego w sile 1200 żołnierzy uderzył natychmiast na Kozaków, ale wobec kilkakrotnej przewagi wroga zmuszony został do wycofania się i zorganizowania obrony w oparciu o tabor. O porażce Polaków zadecydowało przejście na stronę wroga kozaków rejestrowych i dragonów. Potocki zdecydował się na negocjacje, w czasie których Chmielnicki zgodził się na polski odwrót za cenę pozostawionych armat.
Kozacy złamali jednak umowę i wydali armaty Tatarom, którzy podczas odwrotu zaatakowali polski tabor i wymordowali większość znajdujących się w nim ludzi. Stefan Potocki,ciężko ranny, dostał się do niewoli i wkrótce zmarł. Stefan Czarniecki, który występował w trakcie negocjacji w charakterze pełnomocnika Potockiego, został po zakończeniu układów zatrzymany w obozie kozackim i trafił do niewoli tatarskiej.
