Bitwa koło wschodnich Salomonów
Z Wikipedii
Bitwa koło wschodnich Salomonów - bitwa lotniczo-morska podczas walk o Guadalcanal w czasie II wojny światowej, stoczona 24 sierpnia 1942 pomiędzy okrętami japońskimi a amerykańskimi, w pobliżu wschodnich wysp archipelagu Wysp Salomona, zakończona porażką Japończyków.
[edytuj] Podłoże
Po wysadzeniu desantu na wyspie Guadalcanal 7 sierpnia 1942, pomimo pogromu amerykańskich krążowników w bitwie koło wyspy Savo, Amerykanie umacniali swoje pozycje na wyspie, wykańczając zdobyte japońskie lotnisko polowe i dowożąc posiłki i sprzęt. 19 sierpnia na wyspę z kolei swoje posiłki wysadzili Japończycy. Z miejsca ruszając do ataku na amerykańskie pozycje przez rzekę Tenaru, Japończycy ponieśli wielkie straty (ok. 800 ludzi).
Po tej porażce, Japończycy skierowali na Guadalcanal kilkutysięczne siły, przewidziane początkowo do operacji w rejonie Midway. Jednocześnie, japońska flota miała za zadanie zniszczyć główne zagrożenie na morzu - amerykańskie lotniskowce wiceadmirała Fletchera. Pomimo klęski pod Midway, Japończycy wciąż posiadali zespół dwóch silnych lotniskowców "Shokaku" i "Zuikaku" wiceadmirała Chuichi Nagumo (po 65 samolotów). Tworzyły one trzon głównego zespołu sił japońskich, dowodzonego przez wiceadmirała Nobutake Kondo, złożonego ponadto z dwóch szybkich pancerników typu Kongo, 4 krążowników i niszczycieli. Drugi mniejszy zespół składał się z lekkiego lotniskowca "Ryujo" (37 samolotów), krążownika ciężkiego "Tone" i dwóch niszczycieli. Operował on bardziej na zachód, pod dowództwem wiceadmirała Nishizo Tsukahary i miał za zadanie osłaniać konwój transportujący żołnierzy japońskich z bazy Rabaul na Guadalcanal, którego bezpośrednią osłonę stanowił lekki krążownik i niszczyciele. Siły japońskie składały się ponadto z okrętów podwodnych i 4 krążowników ciężkich wiceadmirała Gunichi Mikawy, mających ostrzelać Guadalcanal.
Siły japońskie wypłynęły z Rabaulu i atolu Truk 19 sierpnia 1942. W tym czasie, na południowy wschód od Wysp Salomona znajdował się silny amerykański zespół operacyjny floty Task Force 61 dowodzony przez wiceadmirała Franka J. Fletchera. Jego trzon stanowiły 2 duże lotniskowce USS "Enterprise" i USS "Saratoga" (po 87 samolotów), działające w osobnych zespołach z osłoną krążowników i niszczycieli, oraz pancernika USS "North Carolina". Wchodzący w skład TF 61 zespół TF 18 z trzecim lotniskowcem USS "Wasp" wcześniej odszedł w celu pobrania paliwa i nie wziął udziału w późniejszej bitwie. W dniu 23 sierpnia przeciwnicy zbliżali się do siebie i do Guadalcanalu. Amerykanie próbowali w tym dniu zbombardować japoński konwój, lecz go nie odnaleźli.
[edytuj] Bitwa
24 sierpnia od rana obie strony wysyłały samoloty rozpoznawcze w celu zlokalizowania przeciwnika. Oba zespoły znajdowały się na północ od wyspy Malaita, w odległości ok. 200 mil morskich od siebie, Amerykanie bardziej na zachód. Rano Amerykanie wykryli lekki lotniskowiec "Ryujo", po czym wysłali w jego kierunku łącznie 66 samolotów bombowych i torpedowych, które znalazły się nad celem około godziny 16. Lotniskowiec, który wcześniej wypuścił swoje samoloty w kierunku Guadalcanalu, nie miał wielkich szans uniknięcia ataku i został zatopiony po trafieniu torpedą i kilkoma bombami. Z 924-osobowej załogi uratowano ok. 300. Atak japońskich samolotów z "Ryujo" i z Rabaulu na lotnisko Henderson Field na Guadalcanalu nie powiódł się, zestrzelono 21 samolotów.
Zespół lotniskowca "Ryujo" miał jednak według planów japońskich pełnić również rolę przynęty, odciągającej amerykańskie samoloty. Około godziny 15, Japończycy wysłali w kierunku wykrytych amerykańskich okrętów samoloty z lotniskowców "Shokaku" i "Zuikaku". Japońskie samoloty, wykryte przez radar, spotkały się silnym przeciwdziałaniem amerykańskich myśliwców pokładowych. Przeciwdziałanie to jednak okazało się dość chaotyczne, skutkiem czego trzy japońskie bomby trafiły w USS "Enterprise", poważnie go uszkadzając. Jedna z tych bomb przebiła podnośnik samolotów i wybuchła pod pokładem hangarowym, wywołując pożar. Okręt stracił 74 zabitych. Na szczęście dla Amerykanów, druga fala japońskich samolotów nie odnalazła celu. USS "Saratoga" wyszedł z całego starcia bez strat.
Jeszcze wieczorem, amerykańskie samoloty pokładowe poważnie uszkodziły transportowiec wodnosamolotów "Chitose", który został następnie poddany remontowi i przebudowie na lotniskowiec w Japonii.
Tymczasem, amerykańskie bombowce nurkujące z lotniska Henderson Field na Guadalcanalu przypadkiem wykryły japoński konwój zmierzający do wyspy i zaatakowały go, topiąc 9300-tonowy transportowiec "Kinryu Maru" i uszkadzając krążownik lekki "Jintsu". W następującym nalocie amerykańskich "latających fortec" B-17 z wyspy Espiritu Santo, udało im się zatopić jeszcze stojący u burty transportowca niszczyciel "Mutsuki" (był to rzadki przypadek skutecznego nalotu B-17 przeciw okrętom).
[edytuj] Podsumowanie
Bitwa koło wschodnich Salomonów była porażką Japończyków, którzy nie zdołali zrealizować żadnego z celów: ani zniszczyć wrogiej floty, ani dostarczyć posiłków na Guadalcanal. Stracili przy tym, co istotniejsze, lekki lotniskowiec i 70 do 90 samolotów. Ponadto zatopiony został duży transportowiec i niszczyciel, a dwa inne okręty odniosły uszkodzenia. Z amerykańskich okrętów, uszkodzony lotniskowiec "Enterprise" po dwóch miesiącach odzyskał sprawność bojową.
Zobacz też:
