Biegus krzywodzioby

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Biegus krzywodzioby

Systematyka
Domena	eukarioty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Nadrząd	neognatyczne
Rząd	siewkowe
Rodzina	bekasowate
Podrodzina	biegusy
Gatunek	biegus krzywodzioby
Nazwa systematyczna
Calidris ferruginea
(Pontoppidan, 1763)

Biegus krzywodzioby (Calidris ferruginea) - średni ptak brodzący z rodziny bekasowatych, zamieszkujący obszar między Półwyspem Tajmyr a Zatoką Kołuczyńską oraz na Wyspach Nowosyberyjskich. Zimuje w subsaharyjskiej Afryce, południowej Azji i Australii. W Polsce regularnie i dość licznie spotykany podczas przelotów (kwiecień-czerwiec i lipiec-październik) na terenie całego kraju.

Cechy gatunku: W szacie godowej samiec ma głowę, szyję, grzbiet, pierś i brzuch rdzawe. Czoło i gardło jasne. Na wierzchu ciała ciemne plamki. Podogonie i ogon białe. Na końcu ogona szeroki ciemny pas. Dziób czarny, łukowato wygięty ku dołowi. Samica nieco mniej kontrastowa. W upierzeniu spoczynkowym wierzch ciała szarobrązowy, spód popielatobiały. Osobniki młodociane mają wierzch ciała ciemnobrązowy, a spód jasny.
Wymiary średnie: dł. ciała ok. 20-22 cm
rozpiętość skrzydeł ok. 38-40 cm
waga ok. 45-110 g
Biotop: Tundra, poza okresem legowym wybrzeża mórz i wód słodkich.
Gniazdo: Zagłębienie ziemi wysłane porostami, tworzy kolonie.
Jaja: W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając w czerwcu-lipcu 3-8 jaj (zazwyczaj 4).
Wysiadywanie: Jaja wysiadywane są od zniesienia pierwszego jaja przez okres 20 dni przez samicę.
Pożywienie: Bezkręgowce uzupełniane pokarmem roślinnym.
Ochrona: Objęty ochroną gatunkową ścisłą.