Augustyn Wróblewski
Z Wikipedii
Augustyn Wróblewski (ur. 1866 zm. po 1913) - Polski chemik i biochemik, docent na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, zapomniany dziś autor przełomowych prac w zakresie fermentacji drożdżowej. Największy, obok Marcelego Nenckiego i Jakuba Parnasa, polski biochemik w historii.
Spis treści |
[edytuj] Praca naukowa
Wróblewski studiował chemię fizjologiczną w Krakowie, a następnie zajmował się pracą naukową. Jego największa aktywność przypadała na lata 1894-1901. W pewnym okresie Wróblewski był największym konkurentem Eduarda Buchnera, niemieckiego biochemika, który w 1907 otrzymał nagrodę Nobla w dziedzinie chemii za badania nad procesem fermentacji drożdżowej.
Wróblewski wysnuł tezę, że fermentacja drożdżowa jest katalizowana przez szereg "aktywnych białek", czyli enzymów i udowodnił korzystny wpływ anionów fosforanowych na przebieg reakcji enzymatycznych. Odkrycie to było punktem wyjścia do prac laureata nagrody Nobla w dziedzinie chemii, Arthura Hardena oraz Williama Younga, którzy w 1906 roku udowodnili, że reszta fosforanowa przyłącza się do wielu substancji organicznych i w ten sposób stymuluje przebieg reakcji chemicznych.
[edytuj] Zainteresowania filozoficzne
Wróblewski angażował się w politykę i filozofię, wydawał w Krakowie czasopismo komunistyczno-anarchistyczne o nazwie "Sprawa robotnicza". Ze względu na swoje ostre poglądy i impulsywną osobowość został uznany, prawdopodobnie niesłusznie, za paranoika i ubezwłasnowolniony. Ostatnie lata życia spędził opuszczony przez rodzinę w szpitalu dla umysłowo chorych.
[edytuj] Najważniejsze artykuły
- A. Wroblewski, Ueber die chemische Beschaffenheit der Diastase, Z. physiol. Chem., 24 (1897)
- A. Wroblewski, Ueber die loesliche Staerke, Ber. deut. chem. Ges., 30 (1897)
- A. Wroblewski, Ueber den Buchner'schen Hefepresssaft J. Prakt. Chem., 64 (1901)
[edytuj] Bibliografia
- Ignacy Zenon Siemion, Sława i zniesławienie. O życiu i pracach Augustyna Wróblewskiego, Analecta 11. 1/2 (2002), 251-297
