Aseksualizm
Z Wikipedii
Aseksualizm jest określeniem lub samookreśleniem osób nie odczuwających pożądania seksualnego.
Seksuologia zalicza aseksualność do niesprawności seksualnych, jest to zatem, z punktu widzenia tej dziedziny, dysfunkcją seksualną. Osoby aseksualne, tworząc od niedawna społeczność chcą, by aseksualność została uznana za czwartą orientację seksualną.
Spis treści |
[edytuj] Badania naukowe
Badania przeprowadzone na baranach dowiodły, że 2%-3% osobników nie wykazywało zainteresowania żadną z płci. Inne badania, przeprowadzone na szczurach i myszoskoczkach wykazały brak zainteresowania samicami u 12% osobników. Jednakże interakcje z samcami nie zostały sprawdzone (ze względu na agresję samców obu gatunków).
Brytyjska ankieta dotycząca seksualności zawierała pytanie o pociągu fizycznym i 1% badanych odpowiedziało, że nigdy odczuwało go do żadnej z płci. Istniały także pewne prawidłowości: kobiety deklarowały jego brak dwa razy częściej niż mężczyźni, a cecha ta odnosiła się w większości do osób, które późno dojrzały płciowo. Kinsey Institute w USA przeprowadził małą ankietę opartą na wynikach Brytyjczyków i okazało się, że osoby aseksualne mogą być trafniej scharakteryzowane jako osoby o niskim poziomie pożądania i pobudliwości seksualnej niż unikające zachowań seksualnych.
W tym badaniu wspomniano także o konflikcie dotyczącym definicji aseksualizmu - naukowcy zdefiniowali aseksualność na cztery różne sposoby.
[edytuj] Kontrowersje
Pojęcie jest czasami używane jako określenie płci przez osoby, które uważają, że brak pociągu seksualnego umiejscawia osoby aseksualne poza standardowymi podziałami płciowymi. Nad zjawiskiem aseksualizmu nie zostało przeprowadzonych wiele badań.
Część z tych, którzy nie uważają aseksulaności za orientację seksualną, wskazuje jako przyczynę molestowanie seksualne w przeszłości, tłumienie swojej seksualności (homoseksualizmu lub innej), problemy hormonalne, opóźnione pojawienie się pociągu seksualnego lub niespotkanie właściwej osoby.
Wielu ludzi identyfikujących się jako osoby aseksualne twierdzi jednak, że żadna z wymienionych sytuacji nie zaszła w ich przypadku. Uważają też, że skoro ich stan nie sprawia im żadnych uciążliwości, ani nie przysparza cierpień, nie powinno się go nazywać zaburzeniem. Inni przypominają, że niegdyś to samo mówiono o homoseksualizmie, a teraz jest on rozpoznawany jako orientacja.
[edytuj] Odmiany
Istnieją różnice pomiędzy ludźmi identyfikującymi się jako osoby aseksualne, głównie dotyczące odczuwania seksualnego pożądania oraz postrzegania innych ludzi jako atrakcyjnych.
Niektórzy doświadczają jednego z nich, inni obu, a jeszcze inni żadnego [1].
Podniecenie u tych osób, które je odczuwają, nie jest ukierunkowane: jest to potrzeba seksualnej stymulacji. Może się wahać od słabego do silnego, od rzadkiego do częstego. Niektóre osoby aseksualne odczuwają pożądanie osoby, ale nie czują potrzeby jakichkolwiek działań, inni rozładowują to uczucie przez masturbację lub stosunek seksualny.
Osoby aseksualne uważające innych ludzi za atrakcyjnych mogą odczuwać pociąg ku jednej lub obu płciom. Często oczekują wówczas romantycznych związków (od romansów do małżeństwa) z preferowaną płcią, ale zwykle nie chcą, by taki związek zawierał aktywność seksualną. Ze względu na swoją "romantyczną orientację", niektórzy aseksualiści mówią o sobie jako o homo-, bi- lub heteroaseksualistach.
Ci aseksualiści, którzy szukają romantycznego związku, są w trudnej sytuacji, jako że znaczna większość ludzi nie jest aseksualna. Aseksualiści będący w stanie tolerować seks mogą wiązać się z tą większością, ale nawet wtedy ich brak zainteresowania może być frustrujący dla ich partnerów, czyniąc trudnym długotrwały związek. Aseksualiści nie tolerujący seksu mogą iść na kompromis ze swoimi partnerami, dać partnerom możliwość zaspokojenia potrzeb seksualnych gdzie indziej, utrzymywać związek bez seksu z tymi, którzy są skłonni do poświęcenia, umawiać się tylko z innymi aseksualistami, lub żyć samotnie.
Niektórzy aseksualiści używają klasyfikacji, którą opisał (a później z niej zrezygnował) założyciel AVEN (Asexual Visibility and Education Network (Sieć Widoczności i Edukacji Aseksualnej)), jednej z największych internetowych społeczności aseksualnych.
W tej klasyfikacji osoby aseksualne są dzielone na grupy od A do D:
- aseksualista typu A odczuwa podniecenie, ale nie uważa za atrakcyjne innych osób płci męskiej ani żeńskiej,
- typ B uważa ludzi za atrakcyjnych, jednak nie odczuwa do nich pociągu fizycznego,
- typ C zarówno odczuwa podniecenie jak i uważa ludzi za atrakcyjnych, lecz nigdy nie łączy w związku emocji z fizycznością,
- typ D nie odczuwa podniecenia ani pociągu do żadnych stworzeń.
Ludzie nie są jednak przydzielani do jednej, konkretnej kategorii raz na całe życie. Typ może się zmienić, lub ktoś może być na granicy między jednym a drugim. Należy zwrócić uwagę na to, że w AVEN nie używa się już tej klasyfikacji jako zbyt ograniczonej, ale niektórzy aseksualiści uważają, że jest to dobry sposób na określenie ich orientacji.
Istotnym jest, aby nie mylić aseksualizmu z celibatem, który jest celową abstynencją od aktywności seksualnej. Wielu aseksualistów odbywa stosunki seksualne i wielu żyjących w celibacie nie jest aseksualistami.
[edytuj] Kontrowersje religijne
Pewne religie oraz sekty uważają, że aseksualność jest duchowo lepszym stanem, a niektóre osoby aseksualne wierzą, że ich brak "zwierzęcych potrzeb" pozwala im na doświadczenie głębszej duchowości, chociaż inni uważają to za przejaw snobizmu.
W innych wyznaniach dzieci są postrzegane jako dar od Boga lub sposób szerzenia wiary. Należy zaznaczyć jednak, że niektórzy aseksualiści mają dzieci. Co więcej, wg niektórych wierzeń sama seksualność jest świętym darem od bogów. Np. niektóre odmiany tantry obejmują seks, a kilka odmian neopogaństwa zawiera pojęcie uświęconej seksualności.
W Kościele katolickim brak zainteresowania księży seksualnością nazywany jest "łaską powołania do życia w celibacie".
Obecnie aseksualiści prawie nie doświadczają religijnego potępienia i - w przeciwieństwie do np. homoseksualistów - nie są ofiarą konserwatywnych grup religijnych.
[edytuj] Aseksualizm w literaturze
W literaturze, powieść Johna Braine'a Zazdrosny Bóg (The Jealous God) (1964) jest dobrym przykładem seksu widzianego głównie z perspektywy grzechu. Inny aspekt aseksualizmu przedstawia Greg Egan w powieści science fiction Rozpacz (Distress)(1995), gdzie ukazuje świat XXII wieku, w którym słowo "aseks" (asex) jest jedną z siedmiu oficjalnie uznanych płci. Oto cytat z powieści:
- "Aseks był tak naprawdę niczym więcej poza wieloznacznym pojęciem określającym szeroką grupę filozofii, ubiorów, poprawek kosmetyczno-chirurgicznych i głębokich biologicznych zmian. Jedyną wspólną cechą jaką mieli aseksi był pogląd, że ich neutralność płciowa nie powinna interesować nikogo poza płciowo neutralnymi kochankami, lekarzami i czasem kilku bardzo bliskimi przyjaciółmi. Działania aseksa, zgodne z tym pogladem, mogły się wahać od zaznaczenia opcji "A" w kwestionariuszu spisu ludności, poprzez wybór imienia typowego aseksom, redukcji piersi bądź owłosienia, zmiany barwy głosu, operacji plastycznej twarzy bądź genitaliów, do hermafrodytyzmu lub egzotyczności." (Distress, paperback ed., p. 45)
[edytuj] Przypisy
- ↑ Zdania są podzielone kiedy przychodzi do określenia która z czterech kombinacji stanowi podstawę do przypisania sobie aseksualizmu. Podczas gdy jedna grupa uważa, że wszystkie kwalifikują, inna twierdzi, że należy nie odczuwać pożądania lub nie postrzegać ludzi jako atrakcyjnych, lub obu.
