Andrzej Sośnierz

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Andrzej Sośnierz ur. 1951

Prezes Narodowego Funduszu Zdrowia
Okres urzędowania	od 8 września 2006
Poprzednik	Jerzy Miller

Andrzej Sośnierz (ur. 8 maja 1951 w Głuchołazach), lekarz, poseł Prawa i Sprawiedliwości na Sejm RP V kadencji w latach 2005-2006 (wybrany z listy Platformy Obywatelskiej). Od 8 września 2006 prezes Narodowego Funduszu Zdrowia.

W 1975 ukończył studia na Wydziale Lekarskim Śląskiej Akademii Medycznej w Katowicach.

W latach 1975-1978 pracował jako młodszy asystent w Obwodzie Lecznictwa Kolejowego w Katowicach. W latach 1978-1990 był kolejno: asystentem, starszym asystentem i kierownikiem Okręgowego Szpitala Kolejowego w Katowicach. W latach 1990-1994 pełnił funkcję Okręgowego Lekarza Polskich Kolei Państwowych w Katowicach i naczelnika zarządu kolejowej służby zdrowia Śląskiej Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych. W latach 1991-1998 kierował Wydziałem Zdrowia w Urzędzie Wojewódzkim w Katowicach. W latach 1997-1999 był doradcą ministra zdrowia i opieki społecznej. W 1998 był pełnomocnikiem regionalnym kasy chorych w Biurze Pełnomocnika Rządu ds. Wprowadzania Powszechnego Ubezpieczenia Zdrowotnego. W latach 1999-2002 był dyrektorem Śląskiej Regionalnej Kasy Chorych. Odszedł ze stanowiska w wyniku konfliktu z ministrem zdrowia w rządzie Leszka Millera Mariuszem Łapińskim. Od 2003 pełnił funkcje prezesa i dyrektora Śląskiej Opieki Medycznej sp. z o. o.

Jako dyrektor Śląskiej Kasy Chorych monitorował program informatyzacji systemu ochrony zdrowia. Za wdrożenie rejestru usług medycznych kierowana przez niego Śląska Kasa Chorych została nagrodzona tytułem "Lidera informatyki 2002".

Tuż po odejściu ze stanowiska szefa Śląskiej Kasy Chorych bez powodzenia ubiegał się o stanowisko prezydenta Katowic w wyborach samorządowych w 2002 roku. W tych samych wyborach uzyskał jednak mandat radnego miasta Katowice, który sprawował do 2005 roku.

W wyborach parlamentarnych w 2005 roku jako kandydat Platformy Obywatelskiej otrzymał mandat poselski w okręgu katowickim. Tuż po wyborach był uważany za jednego z głównych kandydatów do stanowiska ministra zdrowia w rządzie ewentualnej koalicji PO i PiS. Został wykluczony z PO za krytykę twardego stanowiska kierownictwa partii w sprawie możliwości powstania tej koalicji - mówił o możliwym rozłamie w PO. Od 19 stycznia 2006 należał do klubu parlamentarnego PiS.

Na przełomie 2005 i 2006 media wielokrotnie spekulowały o możliwości powołania go na stanowisko szefa Narodowego Funduszu Zdrowia, do czego jednak ostatecznie nie doszło, ponieważ Rada NFZ nie odwołała Jerzego Millera.

Zobacz Wikinews na temat powołania Sośnierza na funkcję prezesa NFZ

Ostatecznie zastąpił Millera 8 września 2006 po pozytywnym zaopiniowaniu jego kandydatury przez Radę NFZ i powołaniu go przez premiera Jarosława Kaczyńskiego na stanowisko prezesa NFZ. Tym samym wygasł również jego mandat poselski.

Od 1980 jest członkiem NSZZ "Solidarność". Działał kolejno w partiach: Kongresie Liberalno-Demokratycznym, Unii Polityki Realnej, Inicjatywie dla Polski i Platformie Obywatelskiej.

[edytuj] Kontrowersje

Przeciwko Andrzejowi Sośnierzowi wytoczono trzy sprawy sądowe:

Sprawa o niegospodarność w związku z wprowadzaniem kart czipowych w Śląskiej Kasie Chorych (uniewinniony w pierwszej instancji).
Konflikt interesów. W czasie, gdy kierował Śląską Kasą Chorych, był także prezesem Fundacji Zamek Chudów, którą sponsorowały różne firmy farmaceutyczne. Prokuratura umorzyła postępowanie, ale w związku z tą sprawą wyrokiem amerykańskiego Sądu Okręgowego dla Dystryktu Columbia z 16 czerwca 2004 r. firma Schering-Plough, jednen ze sponsorów Fundacji Zamek Chudów, została skazana na grzywnę 500 tys. dolarów za "nakłanianie Dyrektora do zakupu leków produkowanych przez Schering-Plough" ("induce the Director to influence the health fund's purchase of Schering-Plough's pharmaceutical products").
Prowadzenie działalności ubezpieczeniowej bez wymaganego zezwolenia. Sąd uznał Sośnierza za winnego, ale warunkowo umorzył wobec niego postępowanie i nakazał wpłacenie tysiąca złotych na cel społeczny i pokrycie kosztów procesu. Wyrok jest nieprawomocny.