Alfons III (król Portugalii)
Z Wikipedii
Alfons III (Afonso III) (5 maja 1210 - 16 lutego 1279) był piątym królem Portugalii od 1247 r.
Alfons był synem króla Portugalii, Alfonsa II i jego żony, Urraki. W 1233 r. królem Portugalii został Sancho II, starszy brat Alfonsa. Alfons, nie spodziewając się otrzymać tron, ożenił się (1238) z Matyldą, dziedziczką hrabstwa Boulogne i osiadł we Francji.
W 1246 r. Sancho popadł w konflikt z Kościołem i został ekskomunikowany i obalony. Alfons zgodził się objąć tron i natychmiast wrócił do Portugalii i został królem po swoim bracie. Wiązało się to jednak ze zrzeknięciem się hrabstwa Boulogne i rozwodem z Matyldą.
Alfons ostrożnie prowadził politykę wewnętrzną, dbając o interesy klasy średniej. W 1254 r., w Leirze zwołał pierwszy parlament Portugalii, Cortes. Pamiętany jest jako świetny administrator.
Po zapewnieniu sobie poparcia wewnątrz kraju, za granicą kontynuował politykę brata - rekonkwisty, wypierając muzułmanów z ich ostatniej twierdzy w Algarve - Faro. Tym samym zakończył rekonkwistę w Portugalii, wchodząc jednak w drobne konflikty z sąsiadującą Kastylią. Ostatecznie, granicę między państwami ustalono w Badajoz w 1267; granica (obecnie z Hiszpanią) na rzece Guadiana nie zmieniła się do dziś.
| Poprzednik Sancho II Capelo |
 |
król Portugalii 1248–1279 |
|
Następca Dionizy I Rolnik |
