Łobżenica
Z Wikipedii
Współrzędne: 53°16' N 017°15' E
Łobżenica | |||
|
|||
Województwo | wielkopolskie | ||
Powiat | pilski | ||
Gmina - rodzaj |
Łobżenica miejsko-wiejska |
||
Założono | przed 1398 | ||
Prawa miejskie | przed 1438 | ||
Burmistrz | Eugeniusz Jan Cerlak | ||
Powierzchnia | 3,25 km² | ||
Położenie | 53° 16' N 17° 15' E |
||
Wysokość | 100 m n.p.m. | ||
Liczba mieszkańców (2004) - liczba ludności - gęstość |
3211 988 os./km² |
||
Strefa numeracyjna (do 2005) |
67 | ||
Kod pocztowy | 89-310 | ||
Tablice rejestracyjne | PP | ||
TERC10 (TERYT) |
4303819044 | ||
Urząd miejski3
ul. Sikorskiego 789-310 Łobżenica tel. 67 286-00-32; faks 67 286-08-72 (e-mail) |
Łobżenica (niem. Lobsens) to miasto w woj. wielkopolskim, w powiecie pilskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Łobżenica. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do woj. pilskiego.
Według danych z 31 grudnia 2004, miasto miało 3211 mieszkańców.
Spis treści |
[edytuj] Położenie
Łobżenica leży 12 km na północ od Wyrzyska, na Pojezierzu Krajeńskim, nad rzeką Łobżonką. Przez miasto przebiega droga wojewódzka nr 242 Wyrzysk-Więcbork oraz odbudowywana linia kolei wąskotorowej Białośliwie-Witosław.
[edytuj] Historia
Nieopodal Łobżenicy, czasów głęboko pogańskich, sięga swym rodowodem rytualny krąg będący ośrodkiem kultu Swarożyca. Znajdował się on w dębowym gaju (zwanym wówczas "Gajem na górce", lub prosto: "Górką") będącym częścią wielkiej Puszczy Krajeńskiej. Tradycja określa istnienie osady już w XII wieku, chociaż pierwsza wzmianka historyczna o Łobżenicy pochodzi z 1398 roku. Przed 1438 rokiem otrzymała prawa miejskie, była miastem prywatnym. W latach 1431 i 1457 Krzyżacy zniszczyli Łobżenicę. Dzięki rozwojowi handlu miasto bogaciło się i rozbudowywało, tak że w XVI wieku stało się największym miastem Krajny. W 1606 roku osiedlili się w Łobżenicy kupcy szkoccy, którzy utworzyli tzw. Nowe Miasto, zwane wówczas Małym Gdańskiem. W latach 1612-1630 istniała w Łobżenicy prywatna mennica, w której bito drobne monety miedziane tzw. Denary Krotoskich, oznaczone herbem Bróg. Później bito w Łobżenicy monety nielegalne, tzw. kwartniki łobżenickie. Pamiątką po mennicy są nazwy ulic w południowej części miasta: Złota, Srebrna, Mennicza. W połowie XVII wieku miasto nabyli Grudzińscy, zwolennicy reformacji, którzy stworzyli w Łobżenicy silny ośrodek protestancki. Ludność trudniła się rolnictwem i sukiennictwem. W XIX wieku, wraz z upadkiem sukiennictwa i pobudowaniem linii kolejowych omijających Łobżenicę, dalszy rozwój miasta uległ zahamowaniu.
[edytuj] Gospodarka
Łobżenica jest zapleczem usługowym dla rolniczej okolicy. Znajduje się tu Chemiczno-Farmaceutyczna Spółdzielnia Pracy "Filofarm".
[edytuj] Kultura i edukacja
- Izba Muzealna gromadząca zbiory dotyczące dziejów miasta, sztuki ludowej oraz martyrologii w czasie II wojny światowej
- Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Kościuszki
[edytuj] Zabytki
- układ przestrzenny Starego Miasta z rynkiem (obecnie pl. Wolności)
- układ przestrzenny Nowego Miasta z rynkiem (obecnie pl. Zwycięstwa)
- kościół Świętej Trójcy z przełomu XV i XVI wieku, gruntownie odbudowany w 1662 roku po spaleniu przez Szwedów, przebudowany w XVIII wieku oraz w latach 1931-1932; zachował kilka elementów architektury późnogotyckiej i barokowej, m.in. gotyckie przypory; wyposażenie wnętrza w części barokowe z XVII wieku:
- ołtarz główny z 1668 roku
- cztery ołtarze boczne z końca XVII wieku
- ambona z XIX wieku
- obrazy i rzeźby z XVII wieku
- płyta nagrobna z 1595 roku mieszczan łobżenickich Jana i Jadwigi Jagaczyków
- klasycystyczna plebania z końca XVIII wieku
- eklektyczny kościół poewangelicki św. Szczepana z lat 1910-1911, nakryty pozornym sklepieniem kolebkowym; we wnętrzu:
- na ścianach i sklepieniu polichromia neobarokowa z okresu budowy
- ołtarz główny i ambona rokokowe z 1776 roku
- dawny zajazd, szachulcowy, z końca XVIII wieku, obecnie odbudowywany
- wieża ciśnień z początku XX wieku
- zabudowania młyna wodnego
- kilka domów z XVIII i XIX wieku, m.in. szachulcowych:
- szachulcowy dom przy pl. Wolności 5 z 2. połowy XVIII wieku, z ozdobnymi drzwiami
- dom przy pl. Wolności 10 z 1. połowy XIX wieku
- dom przy ul. 1 Maja 1 z przełomu XVIII i XIX wieku
- szachulcowy dom przy ul. 1 Maja 10 z przełomu XVIII i XIX wieku
- pomniki i miejsca pamięci:
- pomnik uczestników walk o wolność z lat sześćdziesiątych XX wieku
- na cmentarzu pomnik i zbiorowa mogiła ofiar hitleryzmu, groby dwóch poległych powstańców wielkopolskich oraz groby żołnierzy Armii Czerwonej
[edytuj] Przyroda
- 3 km na zachód od miasta położone jest duże Jezioro Sławianowskie (powierzchnia 278 ha, głębokość 15 m)