Историја на компјутерите
Од Википедија, слободна енциклопедија
На оваа статија ѝ е потребно правилно форматирање, категоризирање, граматика, интервики и слично. Може да помогнете со тоа што ќе ја уредите и трансформирате во стандардна вики-статија.
- Главна статија: Компјутер
Теориската основа на современите компјутери ја има формализирано Алан Туринг во рамките на неговите истражувања на концептите на алгоритми и универзалната машина.
Постои контроверзија околу прашањето кој бил првиот компјутер. Според некои извори првиот компјутер, наречен З3 (Z3), бил изумен во 1941 година од германскиот инженер Конрад Зуце. Прототипот бил уништен во 1944 година за време на бомбардирањето на Берлин и неговата заслуга не се популаризирала најверојатно од политички причини. З3 бил релативно едноставен за програмирање и користел магнетна лента како меморија. Проблемот делум потекнува и од тајноста на компјутерскиот проект Колосус (Colossus) кој бил исклучително употребуван за дешифрирање на германските комуникации за време на Втората Светска војна. Првиот Kолосус бил ставен во операција на 8-ми декември 1943 година во Блечли Парк, и бил хардверски предпрограмиран. Сличен хардверски предпрограмиран компјутер бил и тнр. Атанасов Бери компјутер (Atanasoff Berry Computer) рaзвиен на Универзитетот на Ајова во САД во 1939 година.
Долги години како прв електронски компјутер се сметал ENIAC (Electronic Numerical Integrator And Calculator), конструиран на Универзитетот во Пенсилванија во 1946. Во него конструкторите Џон Мокли (John Mauchly) и Преспер Екерт (Presper Eckert) вградиле 18 000 електронски ламби. ENIAC бил огромна машина што зафаќала околу 150 квадратни метри површина и тежел 30 тони.
Со ENIAC започнува Првата генерација компјутери која траела до 1959 година. Голем недостаток на компјутерите од оваа генерација било загревањето на електронските ламби, кое барало дополнителни уреди за ладење. Брзината на тие компјутери била околу 20 000 операции во секунда, имале ограничена меморија, а за памтење на податоците се користела перфорирана хартиена картичка.
Во тоа време Џон фон Нојман (John von Neuman) ја дал идејата за паметење не само на податоците, туку и на програмите. Таа идеја е реализирана во компјутерот EDSAC од 1949 година, кој бил направен на Универзитетот Кембриџ во Англија.
Периодот од 1959 до 1964 година е познат како Втора генерација компјутери. Компјутерите од оваа генерација се изградени врз база на транзистор. Тоа е електронски елемент што може да ја извршува истата работа како електронската ламба, само што е многу помал, троши малку енергија и не се загрева, а е многу побрз од неа. Оттаму и произлегуваат карактеристиките на компјутерите од оваа генерација: имале мали димензии, брзината на пресметување изнесувала 100 000 операции во секунда, а за паметење на податоците се користела магнетна лента.
Пронајдокот на интегралните кола довел до појава на Третата генерација компјутери, која траела од 1964 до 1969 година. Интегралното коло содржи еквивалент од неколку стотини транзистори на минијатурно парче материјал. Тоа придонело димензиите на овие компјутери многу да се намалат и затоа ги нарекле мини компјутери. Нивната брзина се зголемила, цената им опаднала и затоа нивната примена се проширила во многу области на човековата дејност. Со целокупната работа на компјутерите од оваа генерација управувала специјално напишана програма наречена оперативен систем.
Во седумдесетите години се јавува мал тенок слој силициум т.н. чип, на кој може да се “отпечати“ комплетно интегрално коло. Појавата на чипот ќе доведе до Четвртата генерација компјутери, која започнува во 1970 година. Во 1975 година е направен првиот персонален компјутер. Затоа оваа генерација е наречена и генерација на персонални компјутери (од англ. Personal Computer - PC). Ова име го добиле бидејќи се наменети за работа на едно лице.
Поради малите димензии, големите можности, масовното производство и ниските цени, употребата на персоналните компјутери доживува непредвидиво зголемување. Со нив може да се комуницира со кој било компјутер во светот, преку посебни компјутерски мрежи.
Денес се користат компјутери од т.н. Петта генерација компјутери кои имаат способност за паралелна работа. Исто така, се работи и на развој на Шеста генерација компјутери т.н. невронски компјутери, чија работа е слична со работата на невроните во човечкиот мозок и на Седма генерација на квантумски компјутери кои користат феномени од квантната механика - суперпозиција или квантумска меѓузависност/замрсеност - за манипулација на податоци.
