Fædon frá Elís
Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Fædon frá Elís (4. öld f.Kr.) var grískur heimspekingur og stofnaði elíska skólann í heimspeki.
Fædon var frá borginni Elís. Hann fæddist undir lok 5. aldar f.Kr. Í stríðinu milli Elís og Spörtu árið 401-400 f.Kr. var hann tekinn og gerður að þræli í Aþenu, þar sem hann varð frægur fyrir fegurð sína. Hann varð nemandi Sókratesar, sem bar hlýjan hug til hans. Hann virðist hafa þekkt nái til Kebesar og Platons, sem nefndi eftir honum samræðu, Fædon. (Æskínes reit einnig samræðu sem hét called Fædon). Aþenajos greinir aftur á móti frá því að hann hafi þvertekið fyrir sannleiksgildi alls þess sem Platon eignaði honum og að samband sitt við Platon hafi verið stirt.
Stuttu eftir dauða Sókratesar sneri Fædon aftur til Elís, þar sem Ankipylos, Moskos og Pleistanos voru meðal nemenda hans. Pleistanos tók við skólanum af honum. Síðar færðu Menedemos og Askiepiades skólann til Eretríu, þar sem hann varð þekktur sem Eretríuskólinn og er oft vísað til hans (t.d. af Cíceró) ásamt Megöruskólanum.
Ekki er vitað hverjar kenningar Fædons voru né er mögulegt að álykta um það af samræðu Platons. Ritverk hans voru öll í formi samræðna en ekkert þeirra er varðveitt.
[breyta] Tengt efni
- Fædon
[breyta] Heimild
- Greinin „Phaedo of Elis“ á ensku útgáfu Wikipedia. Sótt 30. mars 2006.
