Monowitz
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Os campos axudantes de traballo instalados no complexo de Auschwitz estaban estreitamente relacionados coa industria alemana, principalmente nas areas militar, metalúrxica e mineira. O maior campo de traballo era Auschwitz III Monowitz, que iniciou as súas operacións en maio de 1942. Este campo estaba asociado coa empresa IG Farben e producía combustibles líquidos e goma sintética. A intervalos regulares facíanse revisións sanitarias por parte do persoal médico de Auschwitz II, co gallo de enviar enfermos e débiles ás cámaras de gas de Birkenau: para isto, os nazis construíron este terceiro campo de concentración, tamén coñecido como "Auschwitz III" ou "Auschwitz-Monowitz".
[editar] Antisemitismo
No final do século XIX e ao inicio do século XX o antisemitismo foi fortemente evidente en Francia, Alemaña, Polonia, Rusia e outros paises, e moitos xudeus fuxiron de persecucións cara o Reino Unido e para os Estados Unidos de América. Trala Primeira Guerra Mundial, a propaganda nazi en Alemaña incentivou o antisemitismo, alegando a responsabilidade dos xudeus pola derrota alemana. En 1933 a persecución aos xudeus era intensa en todo o país. A "solución final" concebida por Adolf Hitler debíase materializar no Holocausto ou exterminio de toda a raza xudea.
O complexo que funcionaba em torno de Auschwitz estaba composto por un grupo de campos de concentración, con diferentes graos de importancia, todos subordinados ao Campo Central de Auschwitz I, o principal, que ficaba a aproximadamente 4 quilômetros da localidade de Auschwitz (Oswieciem en polaco, de aí a orixe do nome). Foi erguido e constantemente ampliado a partires dunha antiga instalación militar, nun punto xeográfico que, antes da Primeira Guerra Mundial, marcaba os límites do Imperio Austro-Húngaro, da Rusia e da propia Alemaña: por esta razón era coñecido naqueles tempos como esquina dos tres imperios, traducindo ao pé da letra do alemán. Baixo a xurisdicción de Auschwitz I estaban Birkenau (Auschwitz II), Monowitz (Auschwitz III) e outros próximos, menores como Gleiwitz, Katowice, Zator, por citar algúns. Destinado na súa orixe a presos políticos polacos, a localización central foi un dos motivos que o converteu en pouco tempo no principal e maior complexo de extermínio dos nazis. A estrutura de funcionamento de Auschwitz obedecía a criterios xerárquicos, fascistas que, tanto do lado da SS e Gestapo, coma do lado das vítimas, contribuían para evitar calquera tipo de resistencia. Daban soporte e reforzaban o control total dos prisoneiros. Tadeusz describe a xerarquia que sustentaba aquel sistema, que tanto podía favorecer como diminuír as oportunidades de supervivencia cada un:
- "- Tódolos prisoeiros eran divididos en grupos, os chamados "comandos", cuxas tarefas, en réxime de traballo escravo, ían dende a limpeza do campo até ao "Comando Especial", encargado dos traballos nas cámaras de gas e crematorios. Os grupos deste tipo eran chamados "Comandos Internos". Os outros grupos denominados "Comandos Externos", facían traballos forzosos en numerosas empresas e fábricas establecidas e que foran para instalarse na rexión, co obxectivo de emprega-la man de obra, ou en traballos de infraestrutura coma construción de rúas, estradas, etc.."
