Batalla de Adua
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
A batalla de Adua (tamén coñecida como Adwa) ocorreu o 1 de marzo de 1896 entre Abisinia (hoxe máis coñecida como Etiopía) e Italia preto da cidade abisinia do mesmo nome. Era a batalla culminante da primera guerra Italo-Abisinia.
Índice |
[editar] Trasfondo histórico
África fora divida entre as potencias europeas no século XIX, a excepción da república de Liberia e o Imperio de Abisinia. Italia, quen se incorporara recentemente á carreira colonial, poseía colonias en Eritrea e Somalia, e desexaba aumentar a súa presencia no Corno de África conquistando Abisinia e unindo os seus dous territorios costeiros por terra. Firmou entón o Tratado de Uccialli co emperador abisinio Menelik II, quen descoñecía que ese tratado convertía o seu país en protectorado italiano. Cando o soubo, rompeuno, tendo tendo agora Italia que invadir Abisinia militarmente para cumplir os seus propósitos.
Iniciouse así unha invasión italiana en toda regra, que a compoñían arredor de 20000 homes. O xeneral italiano Baratieri, propuxo facer o primeiro movemento a noite do 29 de febreiro de 1896, esperando sorprender ós abisinios mentras durmían.
[editar] Antes da batalla
Na batalla o exército italiano abarcou a catro brigadas que sumaban aproximadamente 20000 homes, con cincuenta e seis pezas de artillería. Compuxeron a brigada do askari (infantería nativa reclutada en Eritrea) baixo o xeneral Matteo Albertone. As tres brigadas restantes eran unidades italianas baixo os xenerales Vittorio Dabormida, Giuseppe Ellena y Baratieri. As catro brigadas italianas avanzaron por separado cara a cidade de Adua por diversos pasos de montaña. O traxecto separounas moito, ademais de poñelas en terreo difícil.
Menelik II e o seu exército (que excedía ampliamente en número ós italianos, calculándose os seus efectivos en arredor de 120.000 homes), levantáranse cedo para facer servizos de igrexa. Ó coñecer a noticia do avance italiano, o emperador reuniu os ejércitos separados dos seus nobres (Ras Makonnen, Ras Mikael, y o Negus Tekle Haymanot de Gojjam) e avanzou cara os italianos.
[editar] A batalla
A brigada do askari de xeneral Albertone foi a primeira en sufrir a acometida abisinia, preto dunha colina chamada Enda Chidane Meret. O askari resistía ben a embestida abisinia, en parte gracias ó apoio da artillería italiana, pero se enfrontaba a un exército moito maior. O combate duraba xa tres horas, ata que Menelik II decidiu enviar a súa reserva de 25.000 soldados de Soa, que aplastou a brigada de Albertone.
A brigada italiana de Dabormida trasladárase ata o lugar do combate en axuda de Albertone, pero non puido alcanzalo a tempo. Lonxe do resto do exército italiano, veuse obrigado a combater ós abisinios. Sen embargo, o factor numérico, o valor e a ferocidade dos guerreiros de Soa conduxeron á morte do xeneral italiano e a destrucción de gran parte dunha nova brigada.
Tras este novo triunfo, as tropas de Menelik II atacaron as dúas brigadas restantes e as aplastaron novamente no monte Belah. Por mediodía, os supervivintes do exército italiano se retiraban dunha batalla xa perdiada.
[editar] Resultado
Os italianos contaron 5.900 baixas, mentras que os abisinios perderon entorno a 10.000 homes. Os prisioneiros italianos foron tan ben tratados como foi posible, pero os 800 askari que capturaron foron interpretados como traidores, e o seu castigo foi a amputación das súas mans dereitas e os seus pés esquerdos.
Como un resultado directo de la batalla, Italia firmó el Tratado de Addis Abeba, recoñecendo a Abisinia como un Estado independente. A responsabilidade do fracaso caeu en Baratieri, a quen relevaron do seu cargo. A humillación de Italia foi sentida casi cuarenta anos, ata 1935, cando a segunda guerra Italo-Abisinia deu á Italia de Mussolini o goberno sobre Abisinia.
