Andes
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Os Andes (Quechua: Antis, "rexión dos antis") é un cordilleira montañoso de América do Sur. O seu percorrido é de norte a sur pola costa occidental do continente, dende Venezuela ata a Patagonia, pasando por Colombia, Ecuador, Peru, Bolivia, Chile e Arxentina. Ten unha lonxitude de máis de 7500 Km, unha anchura que oscila entre uns 180 km ata 700 Km e a súa altitude media situase o redor dos 4000 metros. O seu punto máis elevado é o pico Aconcagua con 6.959 metros.
Na súa parte meridional unidade e é fronteira natural entre Chile e Arxentina. Na parte central dividese en dous cordons, Cordilleira Occidental e Cordilleira Oriental, formando entre os dous cordons unha meseta de gran altitude, chamada Altiplano. Esta separación continua ata Colombia donde antes de chegar ó Mar Caribe dividídese en tres cordónns.
Índice |
[editar] Descripción Física
A formacion dos Andes data do periodo Terciario. A accion continua das forzas tectónicas o largo de zona de subducción entre as placas de Nazca e a Sudamericana son as causantes da formación de esta cordilleira. Esta actividade modificou a sua morfoloxía e compsosición, por efecto dos afundimentos e levantamentos da corteza. Esta accion da como resultado que a zona sexa de gran actividade sísmica e volcánica. Así podemos destacar volcáns da zona como Cotopaxi e Chimborazo en Ecuador, e Ojos del Salado en Chile. Os Andes poden ser divididos en tres seccións: Andes Septentrionais, Andes Centrais e Andes Medirionais.
[editar] Andes Septentrionais
Os Andes Septentrionais comezan en Venezuela, na cordilleira de Meriada, que chega a alcanzar os 5000 metros nalguns puntos. Esta unese a cordilleira Oriental de Colombia constituindo unha cadea montañosa paralela coa condilleira Central e esta coa cordilleira Occidental. Entre elas contituense o Val do Cauca entre as cordilleiras Occidental e Central, e o Val do Magdalena entre a Central e o Oriental.
A cordilleria Occidental é pollo xeral dunha altura menor. A Central é moito máis elevada con cumios de máis de 5000 metros. Pola su parte a Oriental e máis fragmentaria e contén numerosas crestas e mesetas altas, donde nunha delas está situada Bogotá. A cordilleria Central e a Oriental o chegar o Ecuador unense formando unha sola cordilleira. A partir de aqui so hai que distinguir a cordilleira Occidental e a cordilleira Oriental
[editar] Alpes Centrais
Na altura de Peru as duas cordilleriras que en Ecuador non tiñan máis que una separacion de 60 Km chegan a alcanzar unha distancia entre si de ata 700 Km, formando altas mesetas moldeadas pola erosión, nas que poden haber lagos, como é o caso lo lago Titicaca. Neste sector dos Andes a cordillerira Oriental é todavía a máis alta de media. Pola contra a cordilleria occidental é unha das cadeas montañosas máis vocanicas do mundo.
A medida que os Andes vanse aproximando a Chile e Arxentina a separación entre as duas conrilleiras vaise diminuindo ata chegar a desaparecer e formar un so bloque.
[editar] Andes Meridionais
Caraccterízase poca progresiva desaparición o sur, chegando a diminuir a súa altitude ata os 3000 metros. Hai que destacar a zona norte de Chile é Arxentina donde se situan picos dunha grande altitude como é o caso do Aconcagua. Cando nos imos aproximamos cara sur é caracteristico o lavor de erosión levado a cabo polos graciares, moldeando a montaña.
