Óxido nitroso

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Xeral

Nome	óxido de dinitróxeno
Fórmula química	N₂O
Apariencia	gas incoloro
Físicas
Peso molecular	44.01 uma
Punto de fusión	182,29 K (-90,86 °C)
Punto de ebullición	184,67 K (-88,48 °C)
Temperatura crítica	309.6 K (36.4 °C)
Presión crítica	7.245 MPa
Densidade	1,2 ×10³ kg/m³ (líquido)
Solubilidade	0,112 g en 100g de agua
Termoquímica
Δ_fH⁰_gas	82,05 kJ/mol
Δ_fH⁰_líquido	? kJ/mol
Δ_fH⁰_sólido	? kJ/mol
S⁰_{gas, 1 bar}	219,96 J·mol^-1·K^-1
S⁰_{líquido, 1 bar}	? J·mol^-1·K^-1
S⁰_sólido	? J·mol^-1·K^-1
Riscos
Inhalación	Pode causar asfixia.
Pel	Perigoso comprimido ou crioxénico.
Ollos	Perigoso comprimido o criogénico.
Máis información	Hazardous Chemical Database (En inglés)
Valores no SI e en condicións normais (0 ºC e 1 atm), salvo que se indique o contrario.

O óxido de dinitróxeno, óxido de nitróxeno (I) ou óxido nitroso (N₂O) é un gas incoloro cun cheiro dulce e lixeramente tóxico. Provoca alucinacións e un estado eufórico. Por iso foi utilizado como droga nalgúns casos.

Datos adicionais

Presión de vapor: 5080 kPa a 20 ºC
Solubilidade en auga: 1,305 l/l auga a 0 °C; 0,596 l/l auga a 25 °C
Concentración máxima permitida en lugares de traballo: 100 ppm

[editar] Síntesis

O óxido de dinitróxeno (N₂O) xenerase convenientemente pola termólisis controlada do nitrato de amónico ou por reacción de amoníaco con ácido nítrico:

NH₄NO₃ -> 2 H₂O + N₂O

Hai que controlar ben as condicións desta reacción porque existe o perigo de explosión. O óxido de dinitróxeno formase tamén en condicións anaeróbicas a partir de abonos minerais no solo. É un importante gas de efecto invernadoiro cunha permanencia media de 100 anos na atmósfera. Actualmente atribueselle o 5 % do efecto invernadoiro artificial a este gas. Ademáis ataca a capa de ozono, reducindo o ozono a osíxeno molecular e liberando dúas moléculas de monóxido de nitróxeno.

Estructura do óxido nitroso

[editar] Aplicacións

O químico Humphry Davy descubreu as propiedades narcóticas deste gas no ano 1799 en experimentos co seu propio corpo. O primeiro dentista que aplicou o gas como sedativo nunha extracción dental foi Horace Wells en Hartford (Connecticut) en 1844 tras observar a actividade fisiolóxica]] nunha atracción de feira.

Aínda hoxe se utiliza este gas mezclado co 30 % de osíxeno como narcótico, mellorando a súa eficacia con outras sustancias.

Na industria alimenticia utilizase para facer os alimentos (natas, yoghures etc.) máis espumosos.

Na técnica aproveitase o poder oxidante do gas para utilizalo en vez de aire nas combustións dos motores convencionais ou nalgúns cohetes, na Segunda guerra mundial usouse o óxido nitroso nalgúns avións. Así aumentase a potencia dos motores. Nos cohetes aproveitase o feito de que é un gas fácilmente licuable que elimina a necesidad de traballar con tecnoloxías criogénicas complicadas e costosas.