کاربر:Ali1986
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
اگر این صفحه اختصاص به توضیح درباره خودم دارد، نام کاربری من گویای همه چیز است، از مرداد ماه 1384 در اینجا بوده ام، اگر می خواهید در مورد من بدانید، بهتر است از من بپرسید، چون در این صفحه اطلاعات ناچیزی در مورد من آمده است.
|
||
|
||
|
||
|
||
[ویرایش] مازندران، سرزمين من
که مازندران شهر ما ياد باد / هميشه بر و بومش آباد باد
که در بوستانش هميشه گل است / به کوه اندرون لاله و سنبل است
هوا خوشگوار و زمين پر نگار / نه سرد و نه گرم و هميشه بهار
شاهنامه فردوسی
اهل سرزمينی هستم که :
- زال (پدر رستم، پهلوان نامی ايران)،
- سام (پدر زال که او را به سيرنگ البرز کوه سپرد)،
- نريمان (پدر سام)،
- آرش کمانگير(اوست که از دماوند کوه تيری به سوی ملک توران پرتاب نمود و مرز ايران و توران را تعيين نمود)،
- کيومرث و سيامک و هوشنگ (از پادشاهان پيشدادي)،
- تهمورس ( پادشاه پیشدادی، بر اساس برخی روایات بنای آمل را به او نسبت داده اند. )
- فريدون (ششمين پادشاه پيشدادی که ضحاک را در دماوند کوه به بند کشاند)،
- کاوه آهنگر (که بر ستم ضحاک قيام کرد و پيروز گشت)،
- ايرج (پسر فريدون و شاه ايران)،
- تورج (پسر فريدون که برخلاف انتظار خویش پدرش بهترین سرزمین ها را به برادرش واگذار کرد و بنابر این با همدستی سلم، ايرج را کشت) و سلم (پسر دیگر فریدون که پدرش فرمانروایی سرزمین شام را به او داد)، شاید از قهرمانان نبوده باشند.
- منوچهر (پسر ايرج که به خونخواهی پدرش قيام کرد و جانشين فريدون گرديد)،
- نوذر (پسر منوچهر)،
- توس (پسر نوذر که بنای ساری و طوس را به وی نسبت دهند)،
- زرمهر (از نوادگان کاوه آهنگر و فرمانروای طبرستان در زمان خسروانوشيروان)،
- اسپهبد خورشيد (از اسپهبدان نامی و عموی فرخان بزرگ)،
- ونداد هرمز (فرمانروای قارن وندان از 756 ميلادی تا50 سال)،
- قارن (پادشاه کبير طبرستان)،
- مازيار (پسر قارن، پادشاه طبرستان، که بلند ترين ديوار مازندران را کشيد و با خليفه های عباسی جنگيد.)،
- دادمهر (مهرداد)
و بسياری از مردان ديگر از 3000 تا 1000 سال پيش در آن زندگی می کردند و با وجود اين، هزاران مرد ديگر اهل مازندران در زمان آنان بودند که در کتاب ها نام آنها آورده شده و شايد من و شما نشناسيم. (که اسامی آنان به همراه دیگر قهرمانان ایرانی و کردی با یاری دوستان در تارنمای من قرار دارد و هر روز بر تعداد آنها اضافه می گردد.)
سرزمينی که قدمت تاريخی زندگی در آن بر اساس کشفيات باستان شناسان از دانشگاه پنسيلوانيا در غار هوتو به بيش از 70 هزار سال و شايد تا 150 هزار سال می رسد.
سرزمینی که دو شهر تاریخی آمل و ساری در آن جای گرفته اند و جزو محدود شهرهایی که بی تردید می توان گفت در دو هزار و پانصد سال پیش از این نیز شهر بوده اند، و هنوز پا بر جایند. ( بسیاری از شهر های قدیمی امروزه یا خراب شدند همانند تَمیشه، یا عقب افتاده اند، همانند فیروزکوه، و یا شهرهای بزرگی همانند بابُل در قدیم حتی به این نام نیز وجود نداشتند. )
سرزمينی که يزدگرد سوم ساسانی بسياری از دختران خويش را به همسری اشراف زادگان آن در آورد و همين امر موجب شد تا پس از شکست از اعراب به سوی اين سرزمين پناه بياورد که در نهايت، اگر قصد لشگرکشی دوباره نداشت، در مرو به دست آسيابانی کشته نمی گشت.
سرزمينی که مردمان آن در همان ابتدا پيرو تشيع گشتند و بيش از هر جای ديگر ايران، سفیران امامان احساس امنیت می کردند.
سرزمينی که پيتر دلاواله جهانگرد مشهور ايتاليايی در قرن هفدهم ميلادی در سفرنامه خويش به صراحت نگاشته: با فرهنگ تر و مهربان تر از مردم مازندرانی در هيچ کجای دنيا نديده است. و گفتن آن برای جهانگردی که به بسياری از نقاط دنيا رفته بود و با بسياری از مردم ايران از نزديک برخورد داشت، چيز ناچيزی نيست.
سرزمينی که اگرچه جنگجو ترين و شجاع ترين ها را داشت، ولی اگر حس وطن پرستی
در خون همه ساکنان آن جاری بود، امروزه بسياری از بناهای تاريخی و هويت تاريخی
آن از بين نمی رفت و زبان و ادبيات و [[فرهنگ
مازندراني|فرهنگ]] و موسيقی و هنر
اصيل مازندرانی رو به زوال نمی گذاشت و يا از جمله قالی بافی به نقشینه های
مازندرانی در آمل (فرش طبری) به کلی از بين نمی رفت و امروز برای بسياری
پيشينه تاريخی آن مجهول نبود و يا در روزنامه ها نمی نگاشتند که صحبت از تاريخ آن
دارای مشکلات بسیاری است. ( در صورتی که اينگونه نيست و مازندران مشاهير بزرگی
داشته که تاريخ را نگاشته اند همانند فردوسی و ظهيرالدين مرعشی و بسياری ديگر که
از حوصله بحث خارج است.)
همچنين چون صحبت از فردوسی گشت، بايد بدانيد که فردوسی بيش از هر چيز در مورد
پادشاهان پيشدادی نوشته و در مورد ساری و آمل در شاهنامه بسيار نگاشته و بر
اساس شاهنامه است که احتمال می دهند قبر سهراب در ساری باشد و همچنين قبر
فريدون که در ضلع شرقی مسجد جامع ساری ( که پيش از اسلام بنا شد ) و در همان
کتاب است که از سه گنبدان ( ساخته منوچهر و محل دفن ايرج، تورج، سلم ) سخن رفته
است، گنبدانی که بی ترديد بيش از يک هزاره دوام يافتند و آن را نماد ساری می
دانستند که در زمان آقا محمد خان قاجار که ساری را به پايتختی برگزيد مورد اصابت توپ
واقع شدند و در نهايت در زمان فتحعلی شاه آن را خراب کردند .... اگر بيش از اين علاقه
منديد تا درباره تاريخ آن تا هزار سال پيش و يا از هزار سال پيش تا زمان صفوی بدانيد، با
من تماس بگيريد.
[ویرایش] مشارکت های من در ويکی
در ويکی، بروی مقالات تاريخی، جغرافيايی، فرهنگی کار می کنم.
[ویرایش] وعده دیدار در ویکی پدیا مازندرانی
در ویکی پدیا مازندرانی به نشانی منتظر حضور شما هستم !
