فرانک

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

برای دیگر کاربردها به صفحهٔ فرانک (ابهام‌زدایی) مراجعه کنید.

فرانک‌ها^[1] نام یکی از اقوام ژرمن که از اتحاد قبایل کوچکتر مهاجر به‌منطقه راین جنوبی و میانی به‌وجود آمد. بعضی از این قبایل کوچک عبارتند از باتاور - بروکترر - چاماون - چاتوآریر - اوزی پتر^[2] که برای اولین بار نام آن‌ها در قرن سوم میلادی ضبط شده است. بخشی از این قوم به نام سالیر^[3] در قرن چهارم میلادی از منطقهٔ راین سفلا به توکساندرین^[4] مهاجرت و با عقد پیمان دوستی با رم، در آن‌جا مستقر و از سال (۳۶۰ میلادی) به‌عنوان جنگجو در ارتش روم وارد شده و در شمال فرانسه و بلژیک سکنی گزیدند. در قرن چهارم و پنجم میلادی فرانک‌های ساکن در راین سفلا، شهر کلن را مقر پادشاهی خود قرار دادند. فرانک‌های سالیر که هنوز در خدمت دولت رم بودند در اواخر قرن پنجم میلادی به‌تدریج تشکیل امپراتوری فرانک‌ها را پی‌ریزی کردند. در سال (۵۰۰ میلادی)، کلودویگ با اتحاد کلیهٔ اقوام پراکندهٔ فرانک، به‌تشکیل حکومتی قدرتمند اقدام و پس از تسط بر اقوام دیگر مانند:

قلمرو خود را در سمت راست رودخانه راین وسعت بخشید و سلطه پادشاهی فرانک‌ها را تثبیت نمود. در قرن‌ هفتم و هشتم میلادی فرانک‌ها به‌توسعه مستعمرات خود در جنوب آلمان پرداختند^[5]. از سال (۱۲۰۰ میلادی)، نام فرانک فقط به این بخش اطلاق می گردد. واژه معروف فرنگی که در زبان فارسی رایج است، از نام فرانکه یا فرانکی دریافت شده است. واژه فرانک به معنی آزاده یا دلاور و نترس است.