ستاره داوود
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
ستاره داوود (به عبری מָגֵן דָּוִד یا מגן דוד (ترجمه واژه به واژه: سپر داوود) نشان یهودیت است. این نشان از ۲ سه گوش یکی رو به بالا و دیگری رو به پایین که روی هم قرار گرفته، تشکیل شده‌است. این علامت را می‌توان بر روی پرچم کنونی کشور اسرائیل مشاهده کرد.
طبق سنت یهود، ستاره داوود در آغاز علامت خاص داوود نبی بوده‌است و در آینده علامت مسیح موعود خواهد بود.
[ویرایش] نماد
ستاره داوود نشانه آمیزش نهایت و بی نهایت، جهان دیدنی و جهان نادیدنی است. نخستین حضور این نشان به تاریخ هفتم پیش از میلاد بر می‌گردد. بر طبق نظر علمای تورات ستاره شش گوشه دارد که نشان از شش روز هفته دارد. مرکز ستاره را نماد روز هفتم می‌دانند که روز استراحت است. این معنا به نوعی همان جامعیت و تقدس عدد هفت است.
[ویرایش] تاریخچه
تا قرن شانزدهم میلادی ستاره داوود نشانی محافظت کننده محسوب می‌شد و نشان یهودیت محسوب نمی‌شد، اما پس از اخراج یهودیان از اسپانیا در قرن شانزدهم و با توسعه این امپراتوری این نشان به علامت یهودیت بدل شد.
