زازاکی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
زازاکی (دیملی) یکی از زبان‌های ایرانی شاخه شمال غربی است که در شرق آناتولی (ترکیه) صحبت می‌شود. شمار زازا-زبانان را حدود 3 میلیون حدس می‌زنند. زازاکی همانندیهای نزدیکی با گویش‌های اورامانی و باجلانی دارد و به این خاطر زبانشناسان این سه گویش را درون خانواده‌ای به نام زازا-گورانی قرار می‌دهند و زازا-گورانی را شاخه‌ای جداگانه از دسته‌زبان‌های ایرانی شمال غربی بشمار می‌آورند.
کردهای ترکیه و بخشی از زازاها و برخی از زبانشناسان براین باورند که زازاها کردند ولی بخشی از زازاها و برخی از زبانشناسان براین باورند که زازاها شاخه‌ای مستقل از اقوام ایرانی هستند و نام اصلی زازاها یعنی دیملی را گونهٔ دگرگون شدهٔ واژهٔ دیلمی می‌دانند و خاستگاه این مردم را منطقه دیلمستان در کوه‌های البرز حدس می‌زنند.
محدوده سکونت زازاها، که اصطلاحآ زازاستان نام گرفته است بین مناطق غربی کردستان ترکیه و قسمت ترک نشین این کشور شامل درسیم، الازیغ، ارزنجان و دیاربکر می‌‌باشد که البته در بسیاری مناطق با کرمانج‌ها در مناطق مشترکی زندگی می‌کنند از جمله در دیاربکر. اکثر زازاها قادر تکلم به کرمانجی نیز می‌‌باشند.
از شاعران معاصر به زبان زازاکی می‌توان از روشان لزگین نام برد.
[ویرایش] منابع
- Raymond Gordon, Jr., Editor. Ethnologue: Languages of the World. Fifteenth Edition. (Classification of Zazaki Language.)
- Paul, Ladwig. (1998) The Position of Zazaki Among West Iranian languages. (Classification of Zazaki Language.)
[ویرایش] پیوند به بیرون
- وب‌گاه زازاکی (به انگلیسی و دیگر زبان‌ها)
