بخش‌های کردنشین ایران

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

در بی‌طرفی این مقاله اختلاف نظر وجود دارد.

لطفاً به گفتگوهای صفحهٔ بحث مراجعه کنید.

بخش‌ کردنشین ایران منطقه‌ایست در شمال غربی و غرب ایران. این منطقه‌ که‌ عمدتاً کردنشین است از شمالی‌ترین نواحی استان آذربایجان غربی شروع می‌‌شود و با در بر گرفتن نیمۀ مرزی و غربی این استان، دیگر استان‌های مرزی غرب ایران یعنی استان کردستان، کرمانشاه و ایلام را شامل می‌‌شود. البته برخی نیز قسمت‌هایی از استان لرستان را نیز جزو مناطق کردنشین شمرده اند.

در استان خراسان شمالی و قسمت‌هایی از خراسان رضوی نیز مناطقی وجود دارند که (بخشی از) مردم در آن مناطق به زبان کردی صحبت می‌کنند که‌ از این میان می‌توان به‌ مناطق: اسفراین، بجنورد، شیروان، قوچان، درگز، چناران و باجگیران اشاره‌ نمود. مردم کردتبار این مناطق بنا به روایت تاریخ، در زمان نادرشاه افشار از منطقه غرب دریاچه‌ اورمیه به این نواحی برای محافظت از قلمرو نادرشاه کوچ داده شدند و بنا به روایتی دیگر شاه عباس آنان را به خاطر تضعیف سرکشی خان‌های کرمانجی و استفاده از آنان در مقابله با حملات بی امان ازبکان به خراسان بزرگ کوچاند. (منبع: حرکت تاریخی کرد به خراسان)

نواحی کردنشین ایران جزو نواحی محروم و فراموش شده این کشور است. در قسمتی از این منطقه‌ (استان آذربایجان غربی و استان کردستان) در سال 1946 قاضی محمد اعلام استقلال کرد (جمهوری مهاباد ).

در ایران صحبت کردن به زبان کردی در اماکن عمومی، همچون دیگر زبان‌های موجود در ایران، آزاد است. هر چند که تدریس آن در مدارس دولتی ممنوع می‌‌باشد. البته‌ طبق قانون اساسی ایران تدریس ادبیات زبان‌های قومی از جمله زبان کردی در مدارس، در کنار زبان فارسی آزاد است (اصول پانزدهم و نوزدهم) ولی در عمل تا امروز انجام نیافته است.

مدافعان حقوق بشر در قبال مسائل کردستان همواره از جانب حکومت ایران مورد تعرض و تهدید قرار گرفته اند.

[ویرایش] اعتراضات نمایندگان مردم کردستان در مجلس شورای اسلامی

محمد کریمیان نماینده سردشت و پیرانشهر در تاریخ سه شنبه 15 اوت 2006 - 24 مرداد 1385 در سخنان پیش از دستور مجلس گفت: «دولت نباید کاری کند که بعد از گذشت 27 سال از عمر انقلاب، ملت از کرده خود که همانا سرنگونی رژیم شاهنشاهی و برپایی جمهوری اسلامی است، پشیمان شوند و لذا به صراحت فریاد می زنم مسئولین جمهوری اسلامی پروردگار ما کردها را مانند همه انسان های شریف برای زندگی خلق نموده؛ ما انقلاب نکردیم که کشته و زخمی و شیمیایی شویم یا توسط افراد نادان و کج فهم از لحاظ مذهبی و قومی تحقیر گردیم و به مسئولین می گویم امان از این همه بی عدالتی 27 ساله شما». [1]