Theodor Mommsen
Sa Wikipedije, slobodne enciklopedije
| Theodor Mommsen | |
|---|---|
 njemački historičar i pravnik |
|
| rođen: | 30. novembar, 1817. Garding, Njemačka |
| preminuo: | 1. novembar, 1903. Charlottenburg, Njemačka |
Theodor Christian Matthias Mommsen (Garding, 30. novembar 1817. - Charlottenburg, 1. novembar 1903.), njemački historičar i pravnik
Najveći je klasični historičar 20. vijeka. Studirao je pravo i klasične nauke od 1838-43. godine, a poslije nekoliko godina provedenih u Francuskoj i Italiji te kratke novinarske karijere, postao je univerzitetski profesor. Politički je bio angažiran u revoluciji 1848-49. što je rezulitiralo otpustom iz profesorske službe. Godine 1958. dodijeljena mu je Katedra za historiju satrog vijeka na Univerzitetu u Berlinu. Bio je stalni član Pruske akademije nauka i umjetnosti, te aktivan i istaknuti član pruskog parlamenta.
1902. godine dobio je Nobelovu nagradu za književnost za djelo "Historija Rima".
|
1901: Prudhomme | 1902: Mommsen | 1903: Bjørnson | 1904: F.Mistral, Echegaray | 1905: Sienkiewicz | 1906: Carducci | 1907: Kipling | 1908: Eucken | 1909: Lagerlöf | 1910: Heyse | 1911: Maeterlinck | 1912: Hauptmann | 1913: Tagore | 1915: Rolland | 1916: Heidenstam | 1917: Gjellerup, Pontoppidan | 1919: Spitteler | 1920: Hamsun | 1921: France | 1922: Benavente | 1923: Yeats | 1924: Reymont | 1925: Shaw |
