Ще не вмерла Україна
Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі.
«Ще не вмерла Україна» — нацыянальны гімн Украіны.
Зьмест |
[рэдагаваць] Гісторыя
Украінскі этнограф, фальклярыст і паэт Павал Чубінскі напісаў увосень 1862 году патрыятычны верш «Ще не вмерла Україна», тэкст якога фактычна стаў нацыянальным гімнам яшчэ да таго, як Украіна стала незалежнай дзяржавай.
Верш хутка стала вельмі папулярным. Доказам гэтага стала тое, што ўжо 20 лістапада начальнік жандармэрыі Далгарукаў распарадзіўся аб высыланьні Чубінскага «з-за шкоднага ўплыву на думкі народа» пад паліцэйскі нагляд у Архангельскую губэрню.
У 1863 годзе верш упершыню быў апублікаваны ў часопісе «Мета» (нумар 4). Гэты патрыятычны тэкст таксама прыцягнуў увагу царкоўных дзеячаў. Адзін зь іх, каталіцкі сьвятар Міхайла Вярбіцкі, таксама вядомы кампазытар свайго часу, склаў музыку, спачатку для вакалу, пазьней з аркестравым суправаджэньнем. У 1865 годзе верш быў апублікаваны перакладзеным на музыку, з нотамі.
У пэрыяд з 1917 па 1920 гг. «Ще не вмерла Україна» выконвалася як нацыянальны гімн Украінскай Народнай Рэспублікі.
6 траўня 2003 году паводле закону «Аб нацыянальным гімне Ўкраіны» словы першай страфы і прыпеву Паўла Чубінскага (зь некаторымі зьменамі тэксту) на музыку Міхайлы Вярбіцкага былі прынятыя Вярхоўнай Радай у якасьці нацыянальнага гімна Ўкраіны.
[рэдагаваць] Тэкст
[рэдагаваць] Сучасны тэкст гімна
Ще не вмерла України ні слава, ні воля.
Ще нам, браття молодії, усміхнеться доля.
Згинуть наші воріженьки, як роса на сонці,
Запануєм і ми, браття, у своїй сторонці.
Душу, тіло ми положим за нашу свободу,
І покажем, що ми, браття, козацького роду.
[рэдагаваць] Арыгінальны тэкст
Ще не вмерла Україна
Ще не вмерла Україна, ні слава, ні воля,
Ще нам, браття-українці, усміхнеться доля.
Згинуть наші воріженьки, як роса на сонці,
Заживемо і ми, браття, у своїй сторонці.
Душу, тіло ми положим за нашу свободу,
І покажем, що ми, браття, козацького роду.
Станем, браття, в бій кривавий від Сяну до Дону,
В ріднім краю панувати не дамо нікому;
Чорне море ще всміхнеться, дід Дніпро зрадіє,
Ще у нашій Україні доленька наспіє.
Душу, тіло ми положим за нашу свободу,
І покажем, що ми, браття, козацького роду.
А завзяття, праця щира свого ще докаже,
Ще ся волі в Україні піснь гучна розляже,
За Карпати відоб'ється, згомонить степами,
України слава стане поміж ворогами.
Душу, тіло ми положим за нашу свободу,
І покажем, що ми, браття, козацького роду.
[рэдагаваць] Зьнешнія спасылкі
