Авёс
Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі.
Avena sativa
Авёс (па-лацінску: Avena) — род аднагадовых травяністых раслін сямейства злакаў.
Зьмест |
[рэдагаваць] Біялогія
Каля 30 відаў, пашыраных у Еўразіі, Паўночнай Афрыцы, Амерыцы, Аўстраліі. Кармавыя травы, збожжавыя культуры, ёсць пустазельныя віды. У Беларусі культывуецца авёс пасяўны яравы і азімы (каштоўная харчовая і кармавая культура; вядомы прынамсі з VII стагоддзя), 2 віды — авёс шчаціністы і аўсюк — дзікарослыя (пустазелле ў пасевах яравых культур). Авёс пасяўны — вільгацелюбівая, непатрабавальная да цяпла расліна. Вышыня 70 – 110 см. Лісце лінейнае, кветкі двухполыя, суквецце — мяцёлка, плод — апушаная зярняўка. Вегетацыйны перыяд 85 – 115 сутак. Самаапыляльнік. Асноўная зернефуражная культура. Пажыўнасць 1 кг зерня аўсу прынятае за кармавую адзінку.
[рэдагаваць] Гісторыя
Авёс — адна з галоўных культур у старажытных славян, якая адыгрывала найважнейшую ролю ў харчаванні. Акультураны пазней за іншыя злакі (каля 1000 году да н.э.), авёс меў невысокую рэпутацыю ў народаў Міжземнамор'я, егіпцян, грэкаў, рымлянаў, які лічылі яго непрыдатным для спажывання чалавекам і выкарыстоўвалі амаль выключна як фураж. У цэлым такое стаўленне да аўсу захавалася да нашых дзён: толькі каля 5% сусветнага ўраджаю аўсу спажываецца ў ежу людзьмі. У апошнія гады авёс усё часцей выкарыстоўваецца як паліва для ацяплення індывідуальных дамоў. Аднак у народаў поўначы Еўропы (кельтаў, германцаў, балтаў і славян) авёс заўжды шанаваўся значна вышэй. Талакно (або мілта), аўсяны кісель (важная рытуальная страва), жур, цэжа і аўсяныя бліны-цадавікі з глыбокай старажытнасці да пачатку XX стагоддзя складалі істотную частку рацыёну.
Авёс таксама выкарыстоўваўся ў піваварстве: дадатак аўсянай мукі надае піву саладкавы смак і крыху “масляністы” характар. Да XIII стагоддзя піва з аўса было самым распаўсюджаным у Еўропе, асабліва ў бедных пластоў насельніцтва. У інвентары маёнтка Смаргонь 1621 году пераважаюць менавіта аўсяныя солады; у броварах Гомельскага павету ў 1856 годзе авёс быў другім пасля ячменю піваварным збожжам.
[рэдагаваць] Уласцівасці
Зерне аўсу мае 9 – 19,5 % бялку, 21 – 55 % крухмалу, 7 – 24 % клятчаткі, 2 – 11 % тлушчу, вітаміны, мінеральныя солі. Яго перапрацоўваюць на крупы, муку, талакно.
[рэдагаваць] Выкарыстанне
Аўсяныя крупы выпрацоўваюцца з аўсу ў выглядзе ўласна аўсянай крупы (нядробненай і расплюшчанай), крупаў-камячкоў «Геркулес» і высокапажыўнай мукі-талакна, выкарыстоўваюцца для прыгатавання супоў, супоў-пюрэ, слізістых супоў, каш, біточкаў, кісялёў. Аўсяныя крупы багатая бялком (11,9 %), а па ўтрыманні тлушчу пераўзыходзяць усе іншыя віды крупаў (5,8 %). Тлушч у іх не прагаркае дзякуючы наяўнасці ў аўсе антыакісляльных рэчываў.
- Артыкул створаны з дапамогай матар'ялаў з: Алесь Белы, праект «Наша Ежа»
