منظومه شمسی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

منظومه شمسی

در حالت عمومی يک منظومه‌ ستاره‌ای يا سامانه ستاره‌ای دست کم دارای يک ستاره و چندين پيکر مدارگرد (مانند شهاب‌سنگ‌‌ها‌، ستاره‌های دنباله‌دار، ماه‌ها و سيارات) است.

منظومه شمسی از خورشيد و اجرام فضايی که در دام جاذبه آن قرار دارند تشکيل شده است .اين اجرام شامل هشت سياره ، سه سياره کوتوله ،۱۶۲ قمر و اجرامی چون سيارک‌ها ،سياره‌نماها،دنباله‌دارها،غبار بين سياره‌ای می‌شوند.

کره زمين در منظومه شمسی جای گرفته است.

[ویرایش] شناسه‌های سيارات منظومه‌ شمسی

همه شناسه‌ها نسبت به زمين اندازه‌گيری شده‌اند:

نام سياره قطر جرم شعاع مداری درازی سال درازی روز
تير يا عطارد ۰٫۳۸۲ ۰٫۰۶ ۰٫۳۸ ۰٫۲۴۱ ۵۸٫۶
ناهيد يا ونوس ۰٫۹۴۹ ۰٫۸۲ ۰٫۷۲ ۰٫۶۱۵ -۲۴۳
زمين ۱٫۰۰ ۱٫۰۰ ۱٫۰۰ ۱٫۰۰ ۱٫۰۰
بهرام يا مريخ ۰٫۵۳ ۰٫۱۱ ۱٫۵۲ ۱٫۸۸ ۱٫۰۳
مشتری يا برجيس ۱۱٫۲ ۳۱۸ ۵٫۲۰ ۱۱٫۸۶ ۰٫۴۱۴
کيوان يا زحل ۹٫۴۱ ۹۵ ۹٫۵۴ ۲۹٫۴۶ ۰٫۴۲۶
اورانوس ۳٫۹۸ ۱۴٫۶ ۱۹٫۲۲ ۸۴٫۰۱ ۰٫۷۱۸
نپتون ۳٫۸۱ ۱۷٫۲ ۳۰٫۰۶ ۱۶۴٫۷۹ ۰٫۶۷۱

[ویرایش] تغييرات اخير

در آگوست ۲۰۰۶ اتحاديه بين‌المللی اخترشناسی تعريف نوين‌ای از سياره ارايه داد و در نتيجه پلوتون از ليست سيارات خارج شده و از اين پس به عنوان سياره کوتوله شناخته خواهد شد. با اين تغيير منظومه‌ی شمسی دارای هشت سياره خواهد بود.

[ویرایش] منابع

این نوشتار ناقص است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.